Ηλίας Β. Ξηρακιάς πολιτικός μηχανικός π. αντιδήμαρχος Βόλου

«Στο κόκκινο ο δείκτης μέτρησης της αέριας ρύπανσης, σε αιωρούμενα σωματίδια, στον σταθμό καταγραφής της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στο Βόλο και μάλιστα με ποσοστά ρύπων που έφθασαν έως και τρεις (3) φορές πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια», διαβάζουμε στον τοπικό τύπο την προηγούμενη εβδομάδα. Τίποτα καινούργιο για όποιους γνωρίζουν τα προβλήματα της πόλης. Πρόκειται για ένα θέμα που είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό, τόσο από τις μετρήσεις που γίνονται όσο και από τις μελέτες που έχουν συνταχθεί κατά καιρούς για το ίδιο θέμα. Το πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου, λόγω του ανάγλυφου των ορεινών όγκων που το περιβάλλουν, από τη μεριά του Πηλίου, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες «υποφέρει» από τον εγκλωβισμό αέριων ρύπων πάνω από την πόλη, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται η ποιότητα ζωής των κατοίκων του. Είναι, γι’ αυτό, ένα μείζον πρόβλημα για την πόλη μας, που απαιτεί μακροχρόνιο Σχέδιο και διαρκή και συστηματική προσπάθεια ελέγχου των πηγών ρύπανσης από κάθε Δημοτική Αρχή, είτε στο πεδίο των

Ο διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας, Josep Acebillo , που είχε εμπλακεί στη μελέτη ανάπλασης του παραλιακού μετώπου της Αττικής, σε μια συνέντευξή του υπογράμμισε ότι η πιο δύσκολη δουλειά είναι η δουλειά του Δημάρχου. Και είναι δύσκολη γιατί εκτός από γνώσεις, απαιτεί πολύ υπομονή και κυρίως παιδεία διαλόγου. Και έχει απόλυτα δίκιο, διότι ένας Δήμαρχος με το Δημοτικό Συμβούλιο, διαχειρίζονται τις τοπικές υποθέσεις μιας πόλης και την καθημερινότητα των συνδημοτών τους. Γιατί η Δημοτική Αρχή δεν είναι μια απρόσωπη και απόμακρη εξουσία, αλλά αποτελείται από ανθρώπους που ζουν και κινούνται ανάμεσα στους συνδημότες τους. Είναι οι άνθρωποι που διαχειρίζονται την ποιότητα ζωής τους, το περιβάλλον, τον καθαριότητα της πόλης, τη διαχείριση των απορριμμάτων, του νερού κλπ. Άρα οι αποφάσεις κάθε Δημοτικής Αρχής επηρεάζουν άμεσα τους πολίτες, οι όποιοι πρέπει να πείθονται ότι κάθε απόφαση είναι για το κοινό καλό και το δημόσιο συμφέρον, το οποίο πολλές φορές έρχεται σε αντίθεση με ιδιωτικά και σ

«Αυτούς που πολέμησαν αυτή την επιλογή της Δημοτικής Αρχής τους παραδίδουμε στην κρίση των πολιτών. Ο Δήμος προχωρεί με άλματα στο μέλλον»…. (δελτίο Τύπου Δημοτικής Αρχής) Ξεκίνησε, τις τελευταίες μέρες, η κατασκευή του πρώτου από τους τέσσερις κυκλικούς κόμβους που έχουν προγραμματιστεί σε κεντρικές διασταυρώσεις της πόλης του Βόλου, τέσσερα σχεδόν χρόνια από τότε που έγινε ο πρώτος σχεδιασμός για το θέμα, το 2013. Οι κυκλικοί κόμβοι, σύμφωνα με τον σχεδιασμό, θα κατασκευαστούν στην περιοχή του Δημαρχείου (Δημητριάδος, Λαμπράκη και Ιάσονος), στο Τελωνείο (Λαμπράκη- Παπαδιαμάντη), στην περιοχή του ΚΤΕΛ (Αθηνών, Λαμπράκη και Σέκερη) και Διμηνίου (Λαρίσης. Δερβενακίων και Μπότσαρη). Πόση διαστρέβλωση -σκέφτηκα, διαβάζοντας το παραπάνω απόσπασμα-μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά το θέμα, αφού το έχει παρακολουθήσει από την αρχή, για λογαριασμό της προηγούμενης δημοτικής αρχής, και έχει συμβάλει στον σχεδιασμό του; Έτσι αποφάσισα να γράψω τον παρόν σημείωμα γ

Ποια μελέτη βιωσιμότητας της επένδυσης υπαγορεύει τη χρηματοδότηση του από πόρους του Δήμου; Με έκπληξη είδαμε ότι η Δημοτική Αρχή, στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, αποφάσισε να προχωρήσει στην προκήρυξη διαγωνισμού για τη συνέχιση και ολοκλήρωση της κατασκευής του δημοτικού πάρκινγκ στη διασταύρωση των οδών Δημητριάδος και Φιλελλήνων, με βάση τον αρχικό σχεδιασμό του έργου (συνολική δυναμικότητα 252 θέσεις στάθμευσης) και με χρηματοδότηση αποκλειστικά από τα τακτικά έσοδα του Δημοτικού ταμείου. Στο πλαίσιο αυτό, αποφάσισε να προβλέψει 400.000 ευρώ από τον δημοτικό προϋπολογισμό για το έτος 2017, δύο (2) εκατ. ευρώ για το 2018 και οκτώ (8) εκατ. ευρώ για το 2019, αφού, σύμφωνα με τη μελέτη της Τεχνικής υπηρεσίας, είναι συνολικού προϋπολογισμού 10,4 εκατ. ευρώ. Είναι γνωστό ότι το έργο αυτό είχε ανατεθεί, με σύμβαση παραχώρησης μετά από διαγωνισμό (Δημοτική Αρχή Μήτρου), σε επενδυτή ο οποίος αναλάμβανε τη χρηματοδότηση της κατασκευής του, αλλά και την εκμετάλ

«…ούτε ένας από τους πολιτικούς άρχοντες δεν σκέφτηκε μέχρι τότε (2014) να γίνει μια πραγματογνωμοσύνη μέσω του ΤΕΕ..» ; Η παραπάνω φράση είναι από πρόσφατο άρθρο του μηχανικού και δημοτικού σύμβουλου, Κώστα Γαργάλα, με τίτλο - ΕΡΓΗΛ- Μύθοι και πραγματικότητα κι ένα έγκλημα που έγινε χωρίς να υπάρχει θύτης - σχετικό βέβαια με το «σκάνδαλο ΕΡΓΗΛ». Δεν ξέρω πόσοι είναι οι θύτες, το σίγουρο είναι ότι θύματα θα είναι οι ανυποψίαστοι πολίτες, οι όποιοι περιμένουν την επιστροφή των χρημάτων από τον πονηρό εργολάβο και όχι διαπραγματεύσεις και ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς, για ανύπαρκτες υποχρεώσεις της ΔΕΥΑΜΒ, έστω κι αν κάποιες απαράδεκτες δικαστικές αποφάσεις δικαιώνουν την ΕΡΓΗΛ για τυπικούς και όχι ουσιαστικούς λόγους (διαδικαστικές προθεσμίες). Επειδή είδα ότι υπάρχουν ελλείψεις στην εξιστόρηση, θα μου επιτρέψει ο συνάδελφος μερικές συμπληρώσεις, με την ιδιότητά μου ως τ. προέδρου του ΤΕΕ, αλλά κυρίως ως προέδρου της Επιτροπής παραλαβής του έργου της ΕΡΓΗΛ και μέλους του τό

Ο αιρετός κ. Α. Μπέος, με άρθρο που υπογράφει στον τοπικό κυριακάτικο «Ταχυδρόμο», μου κάνει την τιμή να ασχοληθεί με την ασημαντότητά μου, σχετικά με τα σχόλια που ανάρτησα μετά τη δημοσιοποίηση μιας απόφασης του Αρείου Πάγου, που δικαιώνει την ΕΡΓΗΛ εναντίον της ΔΕΥΑΜΒ. Δεν με εξέπληξαν βέβαια τα «κοσμητικά» επίθετα που χρησιμοποιεί, γιατί είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τον άνδρα - ελπίζω όχι το σύνολο της πλειοψηφίας - από τότε που εμφανίσθηκε στην πόλη. Του ταιριάζει γάντι η λαϊκή ρήση «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα». Ως γνήσιος ποδοσφαιρικός παράγων, ξέρει πολύ καλά ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, κι αυτό προσπαθεί να κάνει με το κείμενο που υπέγραψε.  Αντί λοιπόν να απαντήσει στο βασανιστικό ερώτημα γιατί η Διοίκηση της ΔΕΥΑΜΒ, εδώ και τρία (3) χρόνια που διαρκεί η θητεία της παρούσας δημοτικής αρχής, μόλις χθες, μπροστά στην πίεση από την αποκάλυψη του θέματος, αποφάσισε να καταθέσει αγωγή και να διεκδικήσει  να πάρει πίσω τα έξι (6) και πλέον εκατομμύρια ευρώ π

Δημοσιεύτηκε, τις τελευταίες μέρες, η απόφαση του Αρείου Πάγου σχετικά με την υπόθεση ΔΕΥΑΜΒ – ΕΡΓΗΛ κι όλοι ενημερωθήκαμε για μια νέα «επιτυχία» της εργοληπτικής εταιρείας σε βάρος της ΔΕΥΑΜΒ. Μάθαμε ότι το ανώτατο Δικαστήριο δικαίωσε την εργοληπτική εταιρεία, που είχε προσφύγει κατά της ΔΕΥΑΜΒ σε ότι αφορά την παραλαβή του έργου της, κι αν αυτή είχε συντελεστεί αυτοδίκαια. Τι σημαίνει όμως αυτό για την ΔΕΥΑΜΒ και τους καταναλωτές του Δήμου; Ποιο είναι το επίδικο αντικείμενο με την ΕΡΓΗΛ και τι έπρεπε να κάνει η σημερινή Δημοτική Αρχή και η Διοίκηση της ΔΕΥΑΜΒ; Επισημαίνω ότι η ΔΕΥΑΜΒ είναι Δημοτική επιχείρηση καθαρά ανταποδοτική κι αυτό σημαίνει ότι το κόστος λειτουργίας της μεταφέρεται απευθείας στους δημότες μέσω των λογαριασμών ύδρευσης-αποχέτευσης. Κατά συνέπεια κάθε επιβάρυνση που θα προκύψει από τις δικαστικές αποφάσεις, σχετικά με την ΕΡΓΗΛ, το «μάρμαρο», δηλαδή το λογαριασμό, θα κληθούν, υποχρεωτικά, να τον μοιραστούν αναλογικά οι πολίτες του Βόλου. Η ΕΡΓΗΛ λ

Πρόσφατα, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω δύο(2) δημόσιες συζήσεις για τα θέματα ανάπτυξης και λειτουργίας του λιμανιού της πόλης μας. Στην πρώτη, που οργανώθηκε από πρωτοβουλία πολιτών, κλήθηκε κ. θ. Σταυριδόπουλος, πρόεδρος της σημερινής διοίκησης του Οργανισμού Λιμένος Βόλου (ΟΛΒ), να παρουσιάσει τις σκέψεις και τους σχεδιασμούς της νέας Διοίκησης, για τη λειτουργία και την ανάπτυξη του λιμανιού. Στη δεύτερη έγινε η παρουσίαση μιας προκαταρκτικής μελέτης-πρότασης του συμπολίτη αρχιτέκτονα, Σωτήρη Γιαμάκου, που αφορούσε τη χωροθέτηση, την κατασκευή και τη λειτουργία ενός λιμανιού σκαφών αναψυχής (μαρίνας) στο κεντρικό τομέα του λιμανιού του Βόλου. Και οι δύο εκδηλώσεις ήταν ενδιαφέρουσες γιατί σ’ αυτές συζητήθηκαν θέματα που αφορούν άμεσα την πόλη και την περιοχή, αφού το λιμάνι ήταν και είναι αναπόσπαστο στοιχείο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της πόλης. Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο σχεδιασμός, η κατασκευή και η λειτουργία μιας σύγχρονης μαρίνας στο Βόλο παραμένει ένα