ΤΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΑΝΑΒΟΛΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΤΗΣ ΔΕΥAΜΒ ΕΝΑΝTΙΟΝ ΤΗΣ ΕΡΓΗΛ;

Δημοσιεύτηκε, τις τελευταίες μέρες, η απόφαση του Αρείου Πάγου σχετικά με την υπόθεση ΔΕΥΑΜΒ – ΕΡΓΗΛ κι όλοι ενημερωθήκαμε για μια νέα «επιτυχία» της εργοληπτικής εταιρείας σε βάρος της ΔΕΥΑΜΒ. Μάθαμε ότι το ανώτατο Δικαστήριο δικαίωσε την εργοληπτική εταιρεία, που είχε προσφύγει κατά της ΔΕΥΑΜΒ σε ότι αφορά την παραλαβή του έργου της, κι αν αυτή είχε συντελεστεί αυτοδίκαια.

Τι σημαίνει όμως αυτό για την ΔΕΥΑΜΒ και τους καταναλωτές του Δήμου; Ποιο είναι το επίδικο αντικείμενο με την ΕΡΓΗΛ και τι έπρεπε να κάνει η σημερινή Δημοτική Αρχή και η Διοίκηση της ΔΕΥΑΜΒ;

Επισημαίνω ότι η ΔΕΥΑΜΒ είναι Δημοτική επιχείρηση καθαρά ανταποδοτική κι αυτό σημαίνει ότι το κόστος λειτουργίας της μεταφέρεται απευθείας στους δημότες μέσω των λογαριασμών ύδρευσης-αποχέτευσης. Κατά συνέπεια κάθε επιβάρυνση που θα προκύψει από τις δικαστικές αποφάσεις, σχετικά με την ΕΡΓΗΛ, το «μάρμαρο», δηλαδή το λογαριασμό, θα κληθούν, υποχρεωτικά, να τον μοιραστούν αναλογικά οι πολίτες του Βόλου.

Η ΕΡΓΗΛ λοιπόν διεκδικεί από τη ΔΕΥΑΜΒ ένα υπέρογκο ποσό, που με τους ανάλογους τόκους, μπορεί να πλησιάζει, σήμερα, και τα 20 εκ ευρώ, για ένα έργο που κατασκεύασε, μετά από διαγωνισμό, την περίοδο 2005-2007.

Είναι όμως αυτό το πραγματικό έργο για το οποίο πρέπει να αποζημιωθεί η ΕΡΓΗΛ και γιατί προσέφυγε στα Δικαστήρια;

Κατηγορηματικά όχι. Η τελική αποζημίωση της ΕΡΓΗΛ, όπως οριστικά πλέον τεκμηριώθηκε, από την Επιτροπή Παραλαβής του έργου, της οποίας είχα την τιμή να είμαι πρόεδρος, και πιστοποιήθηκε τόσο από την ΕΒΕΤΑΜ, όσο και από την πραγματογνωμοσύνη του Τεχνικού Επιμελητηρίου, είναι περίπου 5 εκ ευρώ.

Τι συμβαίνει όμως και μια εργοληπτική εταιρεία, που κατασκεύασε ένα έργο αξίας 5 εκ ευρώ, κι ενώ έχει εισπράξει μέχρι σήμερα 11 εκ ευρώ, διεκδικεί πολλαπλάσιο ποσό και κερδίζει μία μετά την άλλη τις δικαστικές αποφάσεις;

Η εντύπωση που δίνεται σε όποιον «ξεφυλλίσει» το ιστορικό του φακέλου της επίμαχης εργολαβίας, είναι ότι ο «πονηρός» εργολάβος «έπιασε στον ύπνο» τη ΔΕΥΑΜΒ κι όλοι «ξύπνησαν», ξαφνικά, όταν η ΕΡΓΗΛ κέρδισε, την 1^η απόφαση, στο Εφετείο της Λάρισας, σύμφωνα με την οποία η εργολήπτρια θα έπρεπε να αποζημιωθεί όχι για το πραγματικό έργο, που όμως εκ των υστέρων τεκμηριώθηκε, αλλά για πολλαπλάσιο έργο, που εκείνη διατείνεται ότι εκτέλεσε, συνολικής αξίας 16 εκ ευρώ.

Η 1^η αυτή απόφαση του Εφετείου μας «έπεσε σαν κεραμίδα» στα κεφάλαια και συνέπεσε με την ανάληψη των καθηκόντων μας (ΔΑ Σκοτινιώτη) στη Διοίκηση της ΔΕΥΑΜΒ (καλοκαίρι του 2011). Το πρώτο πράγμα βέβαια που κάναμε, μετά την ενημέρωση των δημοτών μας, ήταν να προσφύγουμε στον Άρειο πάγο διεκδικώντας την αναίρεση της απόφασης.

Με την ιδιότητα του μηχανικού και σε συνεργασία με τον εκπρόσωπο του ΤΕΕ, που για πρώτη φορά συμμετείχε στο ΔΣ της ΔΕΥΑΜΒ, «ξεφυλλίσαμε» αμέσως το φάκελο του έργου και είδαμε ότι οι τελικές επιμετρήσεις του έργου είχαν απορριφθεί από την Τεχνική Υπηρεσία ενώ το έργο είχε παραληφθεί εκτός προθεσμίας (αυτοδίκαιη παραλαβή).

Εισηγηθήκαμε λοιπόν και έγινε αμέσως αποδεκτό να συγκροτηθεί η Επιτροπή Οριστικής Παραλαβής του έργου η οποία αφού δέχθηκε σωρεία απειλητικών εξώδικων από την ΕΡΓΗΛ αποκάλυψε, με την πιστοποίηση πλέον και του ΤΕΕ, τη μεγάλη απάτη που καλά κρυβόταν «κάτω από τα πόδια μας», δηλαδή κάτω από τους δρόμους της πόλης,  το πραγματικό μέγεθος του έργου. Η ΕΡΓΗΛ βέβαια μας φιλοδώρησε με μια αγωγή, ζητώντας αποζημίωση 300.000 ευρώ από κάθε μέλος της Επιτροπής για συκοφαντική δυσφήμιση. Τη «συκοφαντήσαμε» γιατί τολμήσαμε να αποκαλύψουμε το μεγάλο σκάνδαλο. Δεν προχώρησαν όμως σε αγωγές ούτε εναντίον του Τεχνικού Επιμελητηρίου ούτε κατά της ΕΒΕΤΑΜ που πιστοποίησαν το πρωτόκολλο της Επιτροπής μας.

Ακολούθησε αμέσως, όπως προβλέπει ο νόμος, η αποστολή στην ΕΡΓΗΛ αρνητικού λογαριασμού και εξώδικου για την επιστροφή των επιπλέον χρημάτων (6 εκ ευρώ) που είχε παράνομα εισπράξει από τα ταμεία τη ΔΕΥΑΜΒ και στη συνέχεια κατατέθηκε αγωγή που είχε προσδιοριστεί για το  Φεβρουάριο του 2015.
Τελικά όμως αξιοποιήθηκε αυτή η συστηματική δουλειά που έγινε από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή, την Επιτροπή Παραλαβής και το ΤΕΕ και η οποία παραδόθηκε στη νέα Αρχή από το καλοκαίρι του 2014  προκειμένου να ανατρέψουμε τις παράλογες αξιώσεις της ΕΡΓΗΛ;

Δυστυχώς αυτή η αγωγή εναντίον της ΕΡΓΗΛ αποσύρθηκε από τη σημερινή Δημοτική Αρχή, προκειμένου να εμπλουτιστεί, όπως είχε ανακοινωθεί, με την πραγματογνωμοσύνη του ΤΕΕ. Αποδεικνύεται δε, σήμερα, σχεδόν τρία(3) χρόνια μετά, ότι δεν έχει ακόμη επανακατατεθεί.

Δεν αξιοποιήθηκαν δηλαδή μέχρι σήμερα τα μόνα πραγματικά όπλα που διαθέτει η ΔΕΥΑΜΒ, αφού οι αποφάσεις του Εφετείου και συνεπώς και του Αρείου Πάγου ήταν μάλλον αναμενόμενες γιατί στηρίχθηκαν σε διατάξεις που αφορούσαν αποκλειστικές προθεσμίες, της εργολαβίας, που είχαν παραβιαστεί. Το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό, απαιτείται πλήρης ενημέρωση των «μετόχων» της ΔΕΥΑΜΒ, δηλαδή των δημοτών, οι οποίοι αγωνιούν για την τελική έκβαση της υπόθεσης.