ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΒΟΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ ΤΗΣ

Ο διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας, Josep Acebillo, που είχε εμπλακεί στη μελέτη ανάπλασης του παραλιακού μετώπου της Αττικής, σε μια συνέντευξή του υπογράμμισε ότι η πιο δύσκολη δουλειά είναι η δουλειά του Δημάρχου. Και είναι δύσκολη γιατί εκτός από γνώσεις, απαιτεί πολύ υπομονή και κυρίως παιδεία διαλόγου.

Και έχει απόλυτα δίκιο, διότι ένας Δήμαρχος με το Δημοτικό Συμβούλιο, διαχειρίζονται τις τοπικές υποθέσεις μιας πόλης και την καθημερινότητα των συνδημοτών τους. Γιατί η Δημοτική Αρχή δεν είναι μια απρόσωπη και απόμακρη εξουσία, αλλά αποτελείται από ανθρώπους που ζουν και κινούνται ανάμεσα στους συνδημότες τους. Είναι οι άνθρωποι που διαχειρίζονται την ποιότητα ζωής τους, το περιβάλλον, τον καθαριότητα της πόλης, τη διαχείριση των απορριμμάτων, του νερού κλπ. Άρα οι αποφάσεις κάθε Δημοτικής Αρχής επηρεάζουν άμεσα τους πολίτες, οι όποιοι πρέπει να πείθονται ότι κάθε απόφαση είναι για το κοινό καλό και το δημόσιο συμφέρον, το οποίο πολλές φορές έρχεται σε αντίθεση με ιδιωτικά και συντεχνιακά συμφέροντα. Γι’ αυτό και η Δημοτική Αρχή είναι η πιο κοντινή στον πολίτη εξουσία και γι’ αυτό ο διάλογος μαζί της είναι (πρέπει να) απαιτητικός, εξαντλητικός και συνεχής. Η λαϊκή ρήση «τα παράπονα στον Δήμαρχο» έρχεται να επιβεβαιώσει τη διαρκή αυτή αναγκαιότητα, να μπορεί δηλαδή ο κάθε πολίτης να πει το πρόβλημά του στον πιο οικείο σ’ αυτόν θεσμό, που είναι η Δημοτική Αρχή.

Όταν μάλιστα πρόκειται για μια μεγάλη πόλη όπως ο Βόλος, όπου δραστηριοποιούνται επαγγελματικές οργανώσεις, επιμελητήρια, επιστημονικοί φορείς, αθλητικά σωματεία, πολιτιστικοί σύλλογοι, εθελοντικές οργανώσεις και κινήσεις πολιτών, η Δημοτική Αρχή, που είναι το κορυφαίο πολιτικό αντιπροσωπευτικό όργανο της πόλης, έχει υποχρέωση να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες διαβούλευσης και να συντονίζει το δημόσιο διάλογο, κινητοποιώντας τους πάντες πάνω σ’ ένα σχεδιασμό για την ανάπτυξη της πόλης και την ευημερία των δημοτών. Να γιατί η δουλειά ενός Δημάρχου δεν ταιριάζει και δεν μπορεί να γίνει απ’ τον καθένα.

Είναι γνωστό πια σε όλους ότι τα τελευταία τριάμισι σχεδόν χρόνια, ο διάλογος και η προσπάθεια συνεννόησης για τα προβλήματα του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου – Νέας Ιωνίας και των περιφερειακών δημοτικών ενοτήτων έχει εκλείψει. Στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβούλιου, δηλαδή στον χώρο όπου θα έπρεπε να εξελίσσεται γόνιμος τοπικός διάλογος, με αντιπαράθεση επιχειρημάτων και απόψεων, βλέπουμε να εξελίσσονται θλιβερές σκηνές, που προσβάλλουν τον χώρο τον οποίο τίμησαν, στο διάβα της ζωής της πόλης τα τελευταία εκατό και πλέον χρόνια, άνθρωποι που σε πολύ αντίξοες συνθήκες παρήγαγαν έργο και κέρδισαν τον σεβασμό όλων.

Η αποκλειστική ευθύνη για το κλίμα αυτό οφείλεται στην αυταρχική αντίληψη του σε αργία επικεφαλής της σημερινής Δημοτικής Αρχής, ο οποίος σε κάθε ευκαιρία δηλώνει με στόμφο, ότι «ο λαός μας εξέλεξε και μας έδωσε εντολή να κυβερνήσουμε μέχρι το 2019 και μέχρι τότε δεν πρόκειται να δώσουμε λογαριασμό σε κανένα». Ποιος διάλογος λοιπόν και ποια συνεννόηση και ποια συνεργασία μπορεί να αναπτυχθεί με τους πολίτες και τους φορείς, αλλά και με τις μειοψηφίες στο Δημοτικό Συμβούλιο, που κι αυτές αποτελούνται από εκλεγμένους από τον λαό Δημοτικούς Συμβούλους, οι συνδυασμοί των οποίων μάλιστα στις Δημοτικές εκλογές άθροισαν ποσοστά μεγαλύτερα από αυτά της Δημοτικής Αρχής.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν είχε καμιά σχέση με την πόλη, την Αυτοδιοίκηση και τη διαχείριση κοινών υποθέσεων δημόσιου συμφέροντος. Έναν άνθρωπο που προερχόταν από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και μάλιστα από την ποιο σκοτεινή πλευρά του, ο οποίος, εκμεταλλευόμενος τον Ολυμπιακό Βόλου και μια μοναδική πολιτική συγκυρία, κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές στο Δήμο. Αν δεν είχε σε βάρος του βαρύτατες κατηγορίες για δραστηριότητες που σχετίζονται με τον χώρο του ποδοσφαίρου, οι οποίες διερευνώνται από τη Δικαιοσύνη, δεν θα είχε ποτέ ασχοληθεί με τον Δήμο Βόλου. Άλλωστε και στη Νέα Σμύρνη ασχολήθηκε με τον Πανιώνιο και είχε καλές σχέσεις με τους φιλάθλους του, μέχρι φυσικά να «κηρυχθεί ανεπιθύμητος», αλλά ποτέ δεν διανοήθηκε να κατέβει για Δήμαρχος της πόλης.

Είναι επίσης πολύ απογοητευτική η σύγκριση, στα τοπικά κανάλια τηλεόρασης, με τους Δημάρχους των άλλων τριών θεσσαλικών πρωτευουσών, της Λάρισας, των Τρικάλων και της Καρδίτσας. Οι μεν, προσηνείς και διαλεκτικοί για τα θέματα της πόλης τους, ενώ ο εξωθεσμικά εκπροσωπών το Βόλο, διαρκώς να επιτίθεται, να καθυβρίζει και να συκοφαντεί τους προηγούμενους, τους ανεξάρτητους δημοσιογράφους και τους Δημοτικούς Συμβούλους που του ασκούν κριτική, ή τους πολίτες και τους συλλογικούς φορείς που τολμούν να έχουν διαφορετική γνώμη.

Η εικόνα αυτή δεν συνάδει με την ιστορία της πόλης και πρέπει να αποτελέσει μια θλιβερή παρένθεση. Είναι γι’ αυτό σήμερα αναγκαίο, όσο ποτέ, όλοι να συμβάλλουν σε πρωτοβουλίες, ώστε να επανέλθει στην πόλη ο διάλογος για τα προβλήματα που απασχολούν τον Δήμο και τους δημότες, για το παρόν και το μέλλον. Μια πόλη με παράδοση στον διάλογο δεν μπορεί να παρουσιάζει αυτή την απαράδεκτη εικόνα.