ΑΠΌ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΙΚΌ ΚΡΆΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΕΛΙΚΉ ΠΕΡΙΦΈΡΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΊΑΣ

Με κατεπείγουσα τροπολογία, που ψηφίσθηκε την Τετάρτη στη Βουλή, ο Υπουργός Υποδομών αφαίρεσε από την Περιφέρεια το σχεδιασμό, την ανάθεση, την εκτέλεση και την επίβλεψη κατασκευής των έργων.

Είχε προηγηθεί η κατεπείγουσα έρευνα, που διέταξε η εισαγγελία του Αρείου Πάγου, για τη διαχείριση και τις ευθύνες του Περιφερειάρχη και Δημάρχων, στις πρόσφατες και τις προηγούμενες καταστροφές των καταιγίδων “Ιανός” και “Ντάνιελ” που έπληξαν τη Θεσσαλία.

Φαίνεται ότι η κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας “τα έργα και τις ημέρες” του απερχόμενου Περιφερειάρχη, τον θέτει υπό επιτροπεία και αναλαμβάνει ο αρμόδιος Υπουργός την ανασυγκρότηση των κατεστραμμένων περιοχών.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, την φιλοτιμίαν ανάγκην ποιούμενος, μας είπε ότι η υποψηφιότητα Αγοραστού δεν αποσύρεται κι ας τα έκανε θάλασσα στις τρεις(3) προηγούμενες θητείες του, ενώ ο ίδιος ο Περιφερειάρχης, άρον άρον, απέσυρε τον ορυμαγδό της διαφημιστικής καμπάνιας του από τα ΜΜΕ, για “τα 5200 έργα που κατασκεύασε η Περιφέρεια”. Μια προκλητική διαφήμιση οικειοποίησης όλων των έργων της Θεσσαλίας, ως υπέρ Δήμαρχος κι όχι ως εποπτεύων της Διαχειριστικής Αρχής του ΠΕΠ.

Τι συμβαίνει, λοιπόν; Πίσω ολοταχώς στο προηγούμενο καθεστώς του συγκεντρωτικού κράτους και των διορισμένων Νομαρχών και Περιφερειαρχών; Αυτή ήταν η τύχη ενός θεσμού που άργησε για 10ετίες να εισαχθεί στη χώρα μας, για την καλύτερη διαχείριση των τοπικών και υπεροπτικών υποθέσεων από τους ίδιους τους πολίτες και τους κοινωνικούς τους φορείς;

Με την κατάργηση των παλιών Νομαρχιών, ο θεσμός αρχίζει να λειτουργεί το 2011 με πολλές προσδοκίες για καλύτερη διαχείριση, έλεγχο και λογοδοσία, σε σχέση με το απρόσωπο και συγκεντρωτικό κράτος. Δυστυχώς, με τις συγκυρίες που διαμορφώθηκαν στη συνέχεια, μνημόνια, πολιτικά μέτωπα κλπ, η Θεσσαλία δεν ευτύχισε να γνωρίσει άλλον Περιφερειάρχη, ενώ οι όποιες αδυναμίες του θεσμού ποτέ δεν διορθώθηκαν. Αντίθετα, κάποιοι αξιοποιώντας τις αδυναμίες αυτές, μετέτρεψαν σταδιακά έναν Αυτοδιοικητικό θεσμό σε κακέκτυπο και παρακολούθημα του κεντρικού κράτους (πελατειακές σχέσεις, σχέσεις εξάρτησης με Δημάρχους, ελεγχόμενες Διαχειριστικές Αρχές, αντίστοιχες “λίστες Πέτσα” κλπ).

Μια τέτοια περίπτωση ήταν κι ο απερχόμενος Περιφερειάρχης μας. Όποιος παρακολούθησε από την αρχή “το πλούσιο έργο του” έβλεπε ότι σταδιακά, αξιοποιώντας και την έλλειψη ουσιαστικής αντιπολίτευσης και κυρίως τη διαχείριση των κονδυλίων του ΠΕΠ, οργάνωσε ένα καθεστώς αναπαραγωγής της εξουσίας του, βάζοντας σε 2η μοίρα τα μείζονα θέματα της Θεσσαλίας. Δεκατρία χρόνια(13) μετά όχι μόνο δεν ενοποίησε ουσιαστικά τις τέσσερες(4) Νομαρχίες σε έναν ισχυρό και αποτελεσματικό οργανισμό Περιφέρειας, αλλά, όπως καταγγέλλεται, οι προϊστάμενοι και οι Διευθυντές ορίζονται ακόμη από τον ίδιο κι όχι από Υπηρεσιακό Συμβούλιο.

Σταδιακά μετέτρεψε τη διαβούλευση με την Αυτοδιοίκηση και τους κοινωνικούς φορείς σε προσωπική “διαπραγμάτευση” και τη διαφάνεια και το δημόσιο έλεγχο σε διαρκή προβολή αξιοποιώντας τον πακτωλό χρημάτων που διαθέτει κάθε ΠΕΠ, όχι για τους Περιφερειάρχες, αλλά για την προβολή της Ευρωπαϊκής χρηματοδότησης και την εμπέδωση της ευρωπαϊκής συνείδησης των πολιτών.

Έτσι δημιούργησε ένα προσωποπαγές και αυταρχικό σύστημα αναπαραγωγής της ενός ανδρός Αρχή, όπως και’ ιδίαν ομολογούν Δήμαρχοι που σιωπούν μπροστά στις ζωτικές ανάγκες ένταξης έργων τους στο ΠΕΠ. Μόλις πριν από λίγους μήνες στο Βόλο, από κεκτημένη αλαζονεία, προπηλάκισε, δημόσια, δημοσιογράφο “στέλνοντας τον στο Διευθυντή του να μάθει πώς το κανάλι του εξασφαλίζει τις διαφημιστικές δαπάνες.”

Τώρα, όμως, που του ασκείται κριτική και παραγκωνίζεται από την κυβέρνηση, επιλέγει το ρόλο του θύματος και μας καλεί να σιωπήσουμε επικαλούμενος τον πόνο των συνανθρώπων μας που υποφέρουν. Είχε μάλιστα τη φαεινή ιδέα να ζητήσει και την αναβολή των εκλογών.

Όχι, δεν είναι αυτό η αιρετή Περιφέρεια που διεκδίκησε η Αυτοδιοίκηση. Όχι, δεν απέτυχε ο θεσμός για όσους θέλουν να μας γυρίσουν πίσω. Ο Περιφερειάρχης απέτυχε. Σε ένα μήνα έχουμε εκλογές. Οι πολίτες πρέπει να προσέλθουν στις κάλπες, να ορίσουν τις τύχες τους με ένα ηχηρό όχι σε όσους μας πάνε πίσω στο παρελθόν. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να προωθήσει τις απαραίτητες διορθώσεις στον ιδρυτικό Νόμο για την άρση των σημερινών παθογενειών. Να επανέλθει πχ η αρχική πρόβλεψη για δύο(2) θητείες, να θεσπιστούν κανόνες στη διάθεση των κονδυλίων δημοσιότητας του ΠΕΠ και οι Διαχειριστικές Αρχές να γίνουν ανεξάρτητες με κριτήρια ένταξης των έργων απόλυτα διαφανή κι όχι “διαπραγματεύσεις” του εκάστοτε Περιφερειάρχη με τους Δημάρχους. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.