Ο “ΔΕΚΆΛΟΓΟΣ” ΤΟΥ ΚΑΛΟΎ ΔΗΜΆΡΧΟΥ

Ο Josep Acebillo, είναι ένας αρχιτέκτονας, πολυβραβευμένος παγκοσμίως, θεωρείται αναμορφωτής της σύγχρονης Βαρκελώνης κατά τους Ολυμπιακούς του 1992, που παλιότερα είχε κληθεί και στην Αθήνα για την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου.

Η εμπειρία από τις πολλές συνεργασίες τον έκαναν να δηλώνει σε κάθε συνέντευξη ότι “ο Δήμαρχος είναι η πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο”.

Μια δουλειά σύνθετη που απαιτεί γνώσεις, παιδεία διαλόγου, υπομονή στην προσπάθεια εμπλοκής των πολιτών στον προγραμματισμό και την επίλυση των προβλημάτων μιας πόλης.

Γιατί οι Δημοτικές Αρχές (ΔΑ), διαχειρίζονται τις τοπικές υποθέσεις, την καθημερινότητα των δημοτών τους, το περιβάλλον, την καθαριότητα, τη διαχείριση των απορριμμάτων, του νερού, του κυκλοφοριακού κλπ., δηλαδή την ποιότητα ζωής μιας πόλης.

Γιατί η οργάνωση σύγχρονης και λειτουργικής πόλης, ελκυστικής σε κατοίκους και επισκέπτες, προϋποθέτει τη συνέργεια των πολιτών κι η ΔΑ είναι η πιο κοντινή στον πολίτη εξουσία κι ο διάλογος είναι συνεχής και απαιτητικός.

Με την έννοια αυτή, ο Δήμος λειτουργεί και ως ένα άτυπο “σχολείο Δημοκρατίας” για τους πολίτες που παροτρύνονται στη συμμετοχή και εκπαιδεύονται στη διαχείριση των κοινών του Δήμου με διάλογο, συνεννόηση, διαφάνεια και τελικό στόχο την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών με το μικρότερο δυνατό κόστος για τους ίδιους.

Δεν ήταν έκπληξη, παρακολουθώντας τη δράση του τα τελευταία χρόνια, ότι ένας τοπικός συνάδελφος του Αθεμπίγιο ανακάλυψε και μια νέα ιδιότητα που πρέπει να έχει μια σύγχρονη ΔΑ. Να είναι, λέει, όπως ο Α. Μπέος, «ιδιοφυΐα του πράττειν».

“Ναι, λέει, βρίζει λίγο, αλλά δεν πειράζει “όλοι βρίζουμε... αλλά από μέσα μας”.( βλ. volosday.gr).

Μας, λέει, επίσης ότι η προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία κήρυξης ενός νεότερου μνημείου από το Κεντρικό Συμβούλιο της χώρας, είναι μια αστοχία του Νομικού Συστήματος και μας παραθέτει το πλούσιο βιογραφικό του μελετητή, των κυκλικών κόμβων, καθηγητή Ν. Ηλιού, ενώ τονίζει ότι, όποιοι εναντιώθηκαν στην κοπή δένδρων και την προσπάθεια αυθαίρετης κατασκευής του είναι κατά του έργου.

Πού οδηγούμαστε με αυτόν το συλλογισμό; Αν ο μελετητής είναι εγνωσμένης αξίας, αλλά το συλλογικό όργανο των ειδικών του Υπουργείου Πολιτισμού είναι αντίθετο ή ζητάει επανασχεδιασμό ή διορθώσεις, “μπαίνουμε” με τσαμπουκά και αυθαιρετούμε με ύβρεις κατά της τοπικής υπαλλήλου;

Αλλά, ας δούμε λίγο αυτή την “ιδιοφυΐα του πράττειν”, τι έκανε εδώ και εννέα(9) χρόνια για τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν την πόλη και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της;

Τι έκανε με τη διαχείριση του σοβαρού προβλήματος των σκουπιδιών, όπου οι δημότες καλούνται πλέον να πληρώσουν περιβαλλοντικό πρόστιμο, γιατί ο Δήμος δεν φρόντισε να αντικαταστήσει την παλαιά μέθοδο της υγειονομικής ταφής, που είναι πλέον περιβαλλοντικά απαράδεκτη;

Τι έκανε για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού προβλήματος που συμμετέχει με πάνω από 50% στην αέρια ρύπανση, εκτός από τους κυκλικούς κόμβους που είχαν προγραμματίσει οι προηγούμενοι;

Τι έκανε με την ηχορύπανση από την κυκλοφορία, ιδιαίτερα κατά μήκος του Περιφερειακού ή την ανεξέλεγκτη κυκλοφορία μοτοσυκλετών με θορυβώδεις εξατμίσεις; Όχι μόνο δεν έκανε τίποτα, αντίθετα συγκρούστηκε με τους πολίτες που προσπάθησαν να διεκδικήσουν το δικαίωμα της υγείας και της καθαρής αναπνοής στην πόλη, ενώ η τοποθέτηση ηχοπετασμάτων και η κατασκευή των τμημάτων του Περιφερειακού, μπουρμπουλήθρα - Λαρίσης και η παράκαμψη Αγριάς ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε.

Τι έκανε με την ΑΓΕΤ και τη θανατηφόρα ρύπανση, τη διαχείριση της ΔΕΥΑΜΒ και της ΕΡΓΗΛ και τη μεγάλη καθυστέρηση βασικών υποδομών της πόλης (Μουσείο της Αργούς, Δημοτικό θέατρο, Μουσείο Ντε Κίρικο κ.α);

Ειδικά την ιστορία του Μουσείου της Αργούς ο συνάδελφος την ξέρει καλά, γιατί συμμετείχε στον Αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που προκηρύξαμε το 2013. Είχε διαμαρτυρηθεί για το αποτέλεσμα και ζήτησε από τον τότε υποψήφιο Α. Μπέο την ακύρωσή του. Είναι γνωστό ότι ο διαγωνισμός έμεινε για αρκετά χρόνια ανενεργός και συνεχίστηκε κανονικά, όταν οι δήθεν καταγγελίες αποδείχθηκαν αβάσιμες, όπως έγινε και με την ανακαίνιση του Δημοτικού θεάτρου.

Είναι, λοιπόν, “ιδιοφυΐα του πράττειν” να καθυστερείς μεγάλες αναπτυξιακές υποδομές της πόλης για δέκα(10) χρόνια για να τις εμφανίζεις τάχα ως δικά σου έργα; Όχι, αυτό είναι πολιτική απάτη.

Το ότι υβρίζει με χυδαίο, προσβλητικό και ρατσιστικό λόγο, έχει μεγάλη σημασία, γιατί δεν είναι ένας απλός ιδιώτης στο γήπεδο. Καλύπτει θεσμικό ρόλο που αποτελεί σημείο αναφοράς και για τη νέα γενιά, στην οποία πρέπει να εμφυσήσουμε τη συμμετοχή, τη συνέργεια και το σεβασμό για μια σύγχρονη έξυπνη πόλη.

Φανταστείτε σε κεντρικό επίπεδο τον πρωθυπουργό, τους αρχηγούς των κομμάτων ή τους βουλευτές να ανταλλάσουν αυτές τις χυδαιολογίες με τις οποίες είναι γνωστός στο πανελλήνιο ο Α. Μπέος. Όχι, η κοινωνία που ονειρευόμαστε να παραδώσουμε στα παιδιά μας θέλουμε να είναι καλύτερη, πιο δημοκρατική, πιο ανεκτική στο διαφορετικό και χωρίς γυναικοκτονίες. Οι χυδαιολογίες ανθρώπων που καλύπτουν σημαντικούς θεσμικούς ρόλους "εκτσογλανίζει" μια κοινωνία.

Για όσους δεν το κατανοούν ή το ανέχονται ας αναστοχαστούν τη ρήση το Μάνου Χατζηδάκη, “όταν συνηθίσεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις”.