ΤΟ «ΚΛΕΙΣΙΜΟ» ΤΩΝ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ, Ο Γ.Γ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
Ο τοπικός τύπος της εβδομάδος έφερε στην επιφάνεια δύο γεγονότα που συνδέονται άμεσα μεταξύ τους και δεν μπορούν να «περάσουν» απαρατήρητα.
Γεγονός 1o: Οι Νομαρχίες κάτω από την πίεση των προβλημάτων, που έχουν δημιουργεί από το «στραγγαλισμό» του συγκεντρωτικού κράτους, αναγκάσθηκαν να διαμαρτυρηθούν με έντονο τρόπο προς την κυβέρνηση και το κεντρικό πολιτικό σύστημα. Αναγκάσθηκαν να «βάλουν λουκέτο» γιατί δεν μπορούν να λειτουργήσουν, γιατί δεν μπορούν να ασκήσουν τις αρμοδιότητές τους. Υλοποιούσαν, άλλωστε, τις ομόφωνες αποφάσεις των τελευταίων συνεδρίων της ΕΝΑΕ και των Νομαρχιακών Αρχών, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, για «κλείσιμο» των Νομαρχιών αφού τα πράγματα έχουν φτάσει σε πολύ οριακό σημείο.
Γεγονός 2ο: O Νομάρχης Μαγνησίας δέχεται «επίθεση», από τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης στην Περιφέρεια, για έλλειψη ενδιαφέροντος, διότι απουσίαζε, λόγω της καθόδου των Νομαρχών στην Αθήνα, από μια συνάντηση ενημερωτικού χαρακτήρα, που οργάνωσε η Διαχειριστική Αρχή στην Αγριά.
Τα δυο αυτά γεγονότα που φαινομενικά είναι ασύνδετα μεταξύ τους, φέρνουν στην επιφάνεια την ουσία της «διένεξης» και τα πραγματικά αίτια αυτής της οριακής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί σε βάρος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και των αιρετών εκπροσώπων της, που αναγκάζονται πλέον να καταφύγουν σε «ακραίες» ενέργειες, όπως είναι και το κλείσιμο των Νομαρχιών, προκειμένου να ξεφύγουν από τον «ολέθριο εναγκαλισμό» του κράτους και να μπορέσουν να υφίσταται ως θεσμός. Διότι όταν ένας θεσμός που είναι ταγμένος να υπηρετήσει τον πολίτη, δεν μπορεί ν’ ασκήσει τις αρμοδιότητές του, βρίσκεται εκτεθειμένος στα μάτια των πολιτών, για ανικανότητα και έλλειψη ενδιαφέροντος, για υπηρεσίες που οφείλει να παρέχει και οι οποίες αντανακλούν στην ποιότητα της ζωής.
Δυστυχώς η αγωνιστική αυτή κινητοποίηση των Νομαρχιών γίνεται μέσα σ’ ένα κλίμα προεκλογικό, σ’ ένα κλίμα έντονης κομματικής αντιπαράθεσης και «σκανδαλολογίας», στην Κεντρική πολιτική σκηνή. Γι’ αυτό δεν έχει την απήχηση που θα έπρεπε. Θα ήταν, όμως, μεγάλο λάθος να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος αντιπαράθεσης για το ποιος κομματικός σχηματισμός στηρίζει περισσότερο και ποιος λιγότερο την Αυτοδιοίκηση. Θα ήταν λάθος γιατί θα αποπροσανατόλιζε τους πολίτες που είναι οι τελικοί κριτές κι οι τελικοί δικαιούχοι των υπηρεσιών της, από την ουσία του θέματος. Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή και για τα κόμματα και τα κομματικά στελέχη που λειτουργούν στην Τ.Α. Η χώρα μας έχει μια Αυτοδιοίκηση πολύ υποβαθμισμένη. Είμαστε μία από τις πιο συγκεντρωτικές χώρες της Ευρώπης των είκοσι επτά(27) κι όχι των δεκαπέντε(15) πιο προηγμένων.
Είναι λάθος, λοιπόν, που η ομόφωνη απόφαση των Νομαρχιών για «αγωνιστικές κινητοποιήσεις» κατέληξε σε αντιδικία υπεράσπισης των κόμματων για τις κατακτήσεις που είχε ο θεσμός τα τελευταία τριάντα(30) χρόνια.
Οι πολίτες, όμως, φίλοι και μέλη τους ενός και του άλλου κόμματος γνωρίζουν ότι έγιναν κάποια βήματα πολιτικής αποκέντρωσης μετά τη μεταπολίτευση. Τίποτα όμως δεν έγινε με κομματική παραχώρηση αλλά κάτω από την πίεση της Αυτοδιοίκησης.
Γι’ αυτό άλλωστε όλα έγιναν με πολύ αργούς ρυθμούς με αποτέλεσμα χώρες, που μέχρι τη δεκαετία του ’90 ήταν συγκεντρωτικές και ολοκληρωτικές, να μας έχουν σήμερα ξεπεράσει.
Λειτουργούμε στο πλαίσιο ενός πολιτικού συστήματος ξεπερασμένου, συγκεντρωτικού και έντονα πελατειακού. Ένα σύστημα που θέλει το Νομάρχη και το Δήμαρχο, όπως και τους πολίτες, «πελάτες» του Κράτους, που «συνωστίζονται» στους διαδρόμους των Υπουργείων και εκλιπαρούν πόρους για την παροχή υπηρεσιών και την κατασκευή έργων. Η αποκέντρωση, όμως, και η διαχείριση των τοπικών υποθέσεων σε τοπικό επίπεδο, είναι θέμα αμιγώς πολιτικό. Είναι θέμα δημοκρατίας, θέμα ορθολογικής και αποτελεσματικής διαχείρισης των προβλημάτων.Όλοι παρακολουθούμε την παθογένεια ενός κράτους αναποτελεσματικού, σπάταλου, βαλλόμενου πανταχόθεν και «λεηλατούμενου», πολλές φορές, από οικονομικά συμφέροντα, συντεχνίες και «επίορκους».Σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη μας βαθειάς μεταρρύθμισης στην οργάνωση του κράτους με βάση τις αρχές της θεσμικής και οικονομικής αυτοτέλειας και της επικουρικότητας.Το πολιτικό μας σύστημα, με τη σημερινή του μορφή, έχει φτάσει στα όρια του. Τα θετικά βήματα που έγιναν, μέχρι σήμερα, στην Αυτοδιοίκηση φαντάζουν τώρα άτολμα και ξεπερασμένα. Σήμερα τα πράγματα είναι πιο ώριμα. Ακόμη κι οι χειρότεροι «κρατιστές» έχουν πεισθεί ότι η Αυτοδιοίκηση είναι ο θεσμός που μπορεί να γίνει φορέας μεταρρύθμισης του πολιτικού μας συστήματος. Είναι η ώρα της βαθιάς Διοικητικής μεταρρύθμισης με ισχυρή και αποτελεσματική Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση κι ένα κράτος Επιτελικό. Από την άλλη πλευρά η πρόσφατη «επίθεση» του Γ.Γ. της Περιφέρειας στο Νομάρχη Μαγνησίας καταδεικνύει, αφενός μεν, την αναγκαιότητα της Διοικητικής μεταρρύθμισης με αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, αφετέρου δε, τη βεβαιότητα ότι μια τέτοια προοπτική δεν «χαρίζεται» εύκολα από τα κόμματα και τα κομματικά στελέχη. Θα επιβληθεί μόνο από τους οι πολίτες, την Αυτοδιοίκηση με τα αυτοδιοικητικά στελέχη.
Γεγονός 1o: Οι Νομαρχίες κάτω από την πίεση των προβλημάτων, που έχουν δημιουργεί από το «στραγγαλισμό» του συγκεντρωτικού κράτους, αναγκάσθηκαν να διαμαρτυρηθούν με έντονο τρόπο προς την κυβέρνηση και το κεντρικό πολιτικό σύστημα. Αναγκάσθηκαν να «βάλουν λουκέτο» γιατί δεν μπορούν να λειτουργήσουν, γιατί δεν μπορούν να ασκήσουν τις αρμοδιότητές τους. Υλοποιούσαν, άλλωστε, τις ομόφωνες αποφάσεις των τελευταίων συνεδρίων της ΕΝΑΕ και των Νομαρχιακών Αρχών, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, για «κλείσιμο» των Νομαρχιών αφού τα πράγματα έχουν φτάσει σε πολύ οριακό σημείο.
Γεγονός 2ο: O Νομάρχης Μαγνησίας δέχεται «επίθεση», από τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης στην Περιφέρεια, για έλλειψη ενδιαφέροντος, διότι απουσίαζε, λόγω της καθόδου των Νομαρχών στην Αθήνα, από μια συνάντηση ενημερωτικού χαρακτήρα, που οργάνωσε η Διαχειριστική Αρχή στην Αγριά.
Τα δυο αυτά γεγονότα που φαινομενικά είναι ασύνδετα μεταξύ τους, φέρνουν στην επιφάνεια την ουσία της «διένεξης» και τα πραγματικά αίτια αυτής της οριακής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί σε βάρος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και των αιρετών εκπροσώπων της, που αναγκάζονται πλέον να καταφύγουν σε «ακραίες» ενέργειες, όπως είναι και το κλείσιμο των Νομαρχιών, προκειμένου να ξεφύγουν από τον «ολέθριο εναγκαλισμό» του κράτους και να μπορέσουν να υφίσταται ως θεσμός. Διότι όταν ένας θεσμός που είναι ταγμένος να υπηρετήσει τον πολίτη, δεν μπορεί ν’ ασκήσει τις αρμοδιότητές του, βρίσκεται εκτεθειμένος στα μάτια των πολιτών, για ανικανότητα και έλλειψη ενδιαφέροντος, για υπηρεσίες που οφείλει να παρέχει και οι οποίες αντανακλούν στην ποιότητα της ζωής.
Δυστυχώς η αγωνιστική αυτή κινητοποίηση των Νομαρχιών γίνεται μέσα σ’ ένα κλίμα προεκλογικό, σ’ ένα κλίμα έντονης κομματικής αντιπαράθεσης και «σκανδαλολογίας», στην Κεντρική πολιτική σκηνή. Γι’ αυτό δεν έχει την απήχηση που θα έπρεπε. Θα ήταν, όμως, μεγάλο λάθος να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος αντιπαράθεσης για το ποιος κομματικός σχηματισμός στηρίζει περισσότερο και ποιος λιγότερο την Αυτοδιοίκηση. Θα ήταν λάθος γιατί θα αποπροσανατόλιζε τους πολίτες που είναι οι τελικοί κριτές κι οι τελικοί δικαιούχοι των υπηρεσιών της, από την ουσία του θέματος. Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή και για τα κόμματα και τα κομματικά στελέχη που λειτουργούν στην Τ.Α. Η χώρα μας έχει μια Αυτοδιοίκηση πολύ υποβαθμισμένη. Είμαστε μία από τις πιο συγκεντρωτικές χώρες της Ευρώπης των είκοσι επτά(27) κι όχι των δεκαπέντε(15) πιο προηγμένων.
Είναι λάθος, λοιπόν, που η ομόφωνη απόφαση των Νομαρχιών για «αγωνιστικές κινητοποιήσεις» κατέληξε σε αντιδικία υπεράσπισης των κόμματων για τις κατακτήσεις που είχε ο θεσμός τα τελευταία τριάντα(30) χρόνια.
Οι πολίτες, όμως, φίλοι και μέλη τους ενός και του άλλου κόμματος γνωρίζουν ότι έγιναν κάποια βήματα πολιτικής αποκέντρωσης μετά τη μεταπολίτευση. Τίποτα όμως δεν έγινε με κομματική παραχώρηση αλλά κάτω από την πίεση της Αυτοδιοίκησης.
Γι’ αυτό άλλωστε όλα έγιναν με πολύ αργούς ρυθμούς με αποτέλεσμα χώρες, που μέχρι τη δεκαετία του ’90 ήταν συγκεντρωτικές και ολοκληρωτικές, να μας έχουν σήμερα ξεπεράσει.
Λειτουργούμε στο πλαίσιο ενός πολιτικού συστήματος ξεπερασμένου, συγκεντρωτικού και έντονα πελατειακού. Ένα σύστημα που θέλει το Νομάρχη και το Δήμαρχο, όπως και τους πολίτες, «πελάτες» του Κράτους, που «συνωστίζονται» στους διαδρόμους των Υπουργείων και εκλιπαρούν πόρους για την παροχή υπηρεσιών και την κατασκευή έργων. Η αποκέντρωση, όμως, και η διαχείριση των τοπικών υποθέσεων σε τοπικό επίπεδο, είναι θέμα αμιγώς πολιτικό. Είναι θέμα δημοκρατίας, θέμα ορθολογικής και αποτελεσματικής διαχείρισης των προβλημάτων.Όλοι παρακολουθούμε την παθογένεια ενός κράτους αναποτελεσματικού, σπάταλου, βαλλόμενου πανταχόθεν και «λεηλατούμενου», πολλές φορές, από οικονομικά συμφέροντα, συντεχνίες και «επίορκους».Σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη μας βαθειάς μεταρρύθμισης στην οργάνωση του κράτους με βάση τις αρχές της θεσμικής και οικονομικής αυτοτέλειας και της επικουρικότητας.Το πολιτικό μας σύστημα, με τη σημερινή του μορφή, έχει φτάσει στα όρια του. Τα θετικά βήματα που έγιναν, μέχρι σήμερα, στην Αυτοδιοίκηση φαντάζουν τώρα άτολμα και ξεπερασμένα. Σήμερα τα πράγματα είναι πιο ώριμα. Ακόμη κι οι χειρότεροι «κρατιστές» έχουν πεισθεί ότι η Αυτοδιοίκηση είναι ο θεσμός που μπορεί να γίνει φορέας μεταρρύθμισης του πολιτικού μας συστήματος. Είναι η ώρα της βαθιάς Διοικητικής μεταρρύθμισης με ισχυρή και αποτελεσματική Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση κι ένα κράτος Επιτελικό. Από την άλλη πλευρά η πρόσφατη «επίθεση» του Γ.Γ. της Περιφέρειας στο Νομάρχη Μαγνησίας καταδεικνύει, αφενός μεν, την αναγκαιότητα της Διοικητικής μεταρρύθμισης με αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, αφετέρου δε, τη βεβαιότητα ότι μια τέτοια προοπτική δεν «χαρίζεται» εύκολα από τα κόμματα και τα κομματικά στελέχη. Θα επιβληθεί μόνο από τους οι πολίτες, την Αυτοδιοίκηση με τα αυτοδιοικητικά στελέχη.
Σχόλια