Η ΚΙΝΗΤΗΡΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΜΠΗ

 

Πολλά γράφονται αυτές τις μέρες για τις επικείμενες μεγάλες συγκεντρώσεις που θα γίνουν αύριο σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Συλλαλητήρια που διοργανώνονται μετά από έκκληση των συγγενών των θυμάτων για τα δύο(2) χρόνια από την τραγική μετωπική σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη.

Το καινούργιο αυτών των συλλαλητηρίων διαμαρτυρίας είναι ότι αυτή τη φορά κινητήρια δύναμη δεν είναι πια τα πολιτικά κόμματα ή τα συνδικάτα που τα τελευταία πολλά χρόνια έχουν δείξει την αδυναμία τους να κινητοποιούν τους πολίτες σε συγκεντρώσεις για συνδικαλιστικά ή άλλα αιτήματα.

Κινητήρια δύναμη είναι η ίδια η κοινωνία των πολιτών, η ενσυναίσθηση του κόσμου απέναντι στα θύματα και τους συγγενής της μεγάλης τραγωδίας και η βαθιά πεποίθηση ότι επιχειρείται ΣΥΓΚΆΛΥΨΗ κι ότι δεν θα υπάρξει ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗ και τιμωρία των υπευθύνων. Ευθεία, δηλαδή, αμφισβήτηση του πυρήνα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Αυτό ακριβώς αποτυπώνεται και σε όλες τις έρευνες όπου οκτώ(8) στους δέκα(10) πολίτες πιστεύουν ότι η δικαιοσύνη δεν κάνει καλά τη δουλειά της κι ότι η πολιτεία (κυβέρνηση, κρατικοί μηχανισμοί κλπ.) όχι μόνο δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους αντίθετα αποκαλύπτεται διαρκώς προσπάθεια συγκάλυψης των υπευθύνων.

Οι συνεχείς αλλαγές στην επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης και η προσεκτική προσέγγιση της αντιπολίτευσης, για να μην κατηγορηθεί για πολιτική-κομματική εκμετάλλευση, αποδεικνύουν ότι το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή.

Γιατί όμως ο πολίτης αγνοεί τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι θα υπάρξει δικαιοσύνη, θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι κι ότι χρόνιες παθογένειες θα ξεπεραστούν;

Είναι γιατί ο πολίτης παρακολουθεί και βλέπει. Είναι γιατί τη 2ετία που πέρασε είδε “πράγματα και θάματα” και πλήθος γεγονότων που βάζουν σε δοκιμασία τους δύο βασικούς πυλώνες της Δημοκρατίας, το πολιτικό σύστημα και την ανεξάρτητη δικαιοσύνη.

Επειδή, όμως, τα συλλαλητήρια αυτά δεν θα σταματήσουν εδώ, το πολιτικό μας σύστημα και ιδιαίτερα η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθούν ότι η χώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη φάση και πρέπει επειγόντως να αναλάβουν πρωτοβουλίες.

Θα ήταν πολύ χρήσιμη η υιοθέτηση της πρότασης Κοντιάδη, για Ανεξάρτητη Επιτροπή, ακόμη και η σύγκληση των πολιτικών αρχηγών για μείζον πολιτικό και κοινωνικό θέμα. Η Πρόεδρος έχει μια τελευταία ευκαιρία να “γράψει ιστορία” πριν αποχωρήσει από το Προεδρικό. Δυστυχώς “τα έργα και οι ημέρες” του συστήματος εξουσίας Μητσοτάκη δεν προοιωνίζουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Οι πολίτες καλούνται να τις επιβάλλουν.