ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΕΡΔΟΣΟΠΩΝ
Δύο σημαντικά θέματα κυριαρχούν στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών στη χώρα μας. Το πρώτο αφορά την πρωτοφανή κερδοσκοπική πίεση εναντίον της Ελλάδος με συνεχή δημοσιεύματα του ξένου τύπου που προεξοφλούν ότι η χώρα πολύ σύντομα οδηγείται σε πτώχευση. Μια πίεση που τελικά μας αναγκάζει να δανειζόμαστε από τις ευρωπαϊκές τράπεζες με πολύ υψηλά επιτόκια για να καλύψουμε τις λειτουργικές ανάγκες του κράτους.
Το δεύτερο στοιχείο που κυριαρχεί επίσης στα δελτία ειδήσεων είναι οι κινητοποιήσεις των αγροτών οι οποίοι διεκδικούν την επιβίωσή τους σε μια ασύδοτη αγορά που τους πιέζει ασφυκτικά. Ένας αγώνας που προκαλεί όμως με το κλείσιμο των δρόμων μια τεράστια κοινωνική αναστάτωση
Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που όλοι συμφωνούν ότι η χώρα έχει «πιάσει πάτο» και απαιτείται μια τεράστια προσπάθεια, με τη συμμετοχή και τη αναλογική συμβολή όλων για να αποτρέψουμε τα χειρότερα, θέτοντας σε νέες βάσεις την ίδια την οργάνωση του διοικητικού συστήματος της χώρας που όπως αποδείχτηκε απέτυχε παταγωδώς να αποτρέψει τη σημερινή εξευτελιστική εικόνα.
Κι όμως είναι το ίδιο το τραπεζικό σύστημα των διεθνών αγορών που βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής για την παγκόσμια οικονομική κρίση που βιώνουμε την τελευταία περίοδο. Ένα τραπεζικό σύστημα με υπερβολικά ποσοστά κερδών, ακριβοπληρωμένα υψηλόβαθμα στελέχη, τοξικά ομόλογα και άλλα τραπεζικά παραπροϊόντα που βρέθηκε στο στόχαστρο της κριτικής όλων.
Από την άλλη μια ορισμένη κατηγορία αγροτών που δεν καλύπτεται από την ομπρέλα μιας υγιούς συνεταιριστικής επιχείρησης γίνεται εύκολα βορά των οργανωμένων συμφερόντων στην διακίνηση τόσο των προϊόντων όσο και των αγροτικών εφοδίων.
Πως μπορούμε όμως να βγούμε από αυτό το φαύλο κύκλο του ανακυκλούμενου δανεισμού του δημοσίου; Πως μπορούμε να βοηθήσουμε τους αγρότες να βρουν το δρόμο τους σε μια χώρα που οι κλιματολογικές συνθήκες είναι κατάλληλες για την ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας; Φτάνει μόνο το κράτος να οργανωθεί καλύτερα και να επιβάλει κανόνες υγιούς ανταγωνισμού για την καλή λειτουργία της αγοράς ή χρειάζεται και οι ίδιοι οι πολίτες ως καταναλωτές και ως παραγωγοί να οργανώσουν τις δυνάμεις τους και να επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες στην αγορά;
Ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους, με σαφείς κανόνες ανάπτυξης της αγοράς, με ικανούς ελεγκτικούς μηχανισμούς και δημόσιες επενδύσεις κρίνεται και πάλι σήμερα απ’ όλους τους οικονομικούς αναλυτές επιβεβλημένος.
Πέρα όμως από το κράτος και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο και η αναγκαιότητα του κοινωνικού τομέα της οικονομίας, ανάμεσα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό. Επανέρχεται ο υγιής συνεταιριστικός τομέας και ο συνεργατισμός των πολλών ως εξισορροπητικός και εξυγιαντικός παράγοντας της οικονομίας της αγοράς. Επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο η αναγκαιότητα κοινωνικής οργάνωσης για τη διαμόρφωση του κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης. Επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο η συνεργασία των μεμονωμένων παραγωγών αγροτών με τους καταναλωτές. Τους καταναλωτές που κρατούν στα χέρια τους μια τεράστια δύναμη επιβολής κανόνων στην αγορά η οποία όμως ευτελίζεται σε ατομικό επίπεδο και χειραγωγείται από τα δισεκατομμύρια ευρώ που διατίθενται για την «πλύση εγκεφάλου» από τις επίμονες και επαναλαμβανόμενες διαφημίσεις των παραγωγών.
Είναι αναγκαίο ο καταναλωτής να ενημερωθεί για τα δικαιώματά του και να γίνει ενεργός καταναλωτής που δεν θα «διαπραγματεύεται» μόνος του, τη δική του μικρή αγοραστική δύναμη, αλλά θα την ενώνει με τους χιλιάδες των συμπολιτών του ώστε μαζί να επιβάλλουν κανόνες στην αγορά για φθηνά και ποιοτικά προϊόντα. Να οργανώσουν τη δικής τους συνεταιριστική τράπεζα που θα λειτουργήσει ανακουφιστικά απέναντι στην πλήρη επικράτηση των εμπορικών τραπεζών, αφού το κράτος, μεταξύ των άλλων, απέτυχε με τις κρατικές τράπεζες να επιβάλλει κανόνες υγιούς ανταγωνισμού στον κλάδο.
Να γιατί η πρωτοβουλία της σημερινής Νομαρχιακής Αρχής να σταθεί κοντά στο συνεταιριστικό και το καταναλωτικό κίνημα, με πρωτοβουλίες στήριξης, είναι απόλυτα δικαιωμένη πολιτικά. Οι γυναικείοι συνεταιρισμοί και η δικτύωσή τους είναι μια πραγματικότητα όπως και η οργάνωση γραφείου καταναλωτή που σε συνεργασία με την Ένωση καταναλωτών Βόλου δέχεται ήδη εκατοντάδες καταγγελίες ενώ καθημερινά παρέχει τόσο τηλεφωνικά όσο και με ειδικές εκδόσεις ενημέρωση στους καταναλωτές για τη λειτουργία της αγοράς και τα δικαιώματά τους.
Σήμερα είναι επίσης ώριμες οι συνθήκες και για την ίδρυση της συνεταιριστικής Τράπεζας και την πανελλήνια δικτύωσή της. Θα είναι ένα ακόμη μέσο όχι μόνο για την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των καταναλωτών αλλά και μέσο επιβολής κανόνων εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος.
Το δεύτερο στοιχείο που κυριαρχεί επίσης στα δελτία ειδήσεων είναι οι κινητοποιήσεις των αγροτών οι οποίοι διεκδικούν την επιβίωσή τους σε μια ασύδοτη αγορά που τους πιέζει ασφυκτικά. Ένας αγώνας που προκαλεί όμως με το κλείσιμο των δρόμων μια τεράστια κοινωνική αναστάτωση
Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που όλοι συμφωνούν ότι η χώρα έχει «πιάσει πάτο» και απαιτείται μια τεράστια προσπάθεια, με τη συμμετοχή και τη αναλογική συμβολή όλων για να αποτρέψουμε τα χειρότερα, θέτοντας σε νέες βάσεις την ίδια την οργάνωση του διοικητικού συστήματος της χώρας που όπως αποδείχτηκε απέτυχε παταγωδώς να αποτρέψει τη σημερινή εξευτελιστική εικόνα.
Κι όμως είναι το ίδιο το τραπεζικό σύστημα των διεθνών αγορών που βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής για την παγκόσμια οικονομική κρίση που βιώνουμε την τελευταία περίοδο. Ένα τραπεζικό σύστημα με υπερβολικά ποσοστά κερδών, ακριβοπληρωμένα υψηλόβαθμα στελέχη, τοξικά ομόλογα και άλλα τραπεζικά παραπροϊόντα που βρέθηκε στο στόχαστρο της κριτικής όλων.
Από την άλλη μια ορισμένη κατηγορία αγροτών που δεν καλύπτεται από την ομπρέλα μιας υγιούς συνεταιριστικής επιχείρησης γίνεται εύκολα βορά των οργανωμένων συμφερόντων στην διακίνηση τόσο των προϊόντων όσο και των αγροτικών εφοδίων.
Πως μπορούμε όμως να βγούμε από αυτό το φαύλο κύκλο του ανακυκλούμενου δανεισμού του δημοσίου; Πως μπορούμε να βοηθήσουμε τους αγρότες να βρουν το δρόμο τους σε μια χώρα που οι κλιματολογικές συνθήκες είναι κατάλληλες για την ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας; Φτάνει μόνο το κράτος να οργανωθεί καλύτερα και να επιβάλει κανόνες υγιούς ανταγωνισμού για την καλή λειτουργία της αγοράς ή χρειάζεται και οι ίδιοι οι πολίτες ως καταναλωτές και ως παραγωγοί να οργανώσουν τις δυνάμεις τους και να επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες στην αγορά;
Ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους, με σαφείς κανόνες ανάπτυξης της αγοράς, με ικανούς ελεγκτικούς μηχανισμούς και δημόσιες επενδύσεις κρίνεται και πάλι σήμερα απ’ όλους τους οικονομικούς αναλυτές επιβεβλημένος.
Πέρα όμως από το κράτος και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο και η αναγκαιότητα του κοινωνικού τομέα της οικονομίας, ανάμεσα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό. Επανέρχεται ο υγιής συνεταιριστικός τομέας και ο συνεργατισμός των πολλών ως εξισορροπητικός και εξυγιαντικός παράγοντας της οικονομίας της αγοράς. Επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο η αναγκαιότητα κοινωνικής οργάνωσης για τη διαμόρφωση του κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης. Επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο η συνεργασία των μεμονωμένων παραγωγών αγροτών με τους καταναλωτές. Τους καταναλωτές που κρατούν στα χέρια τους μια τεράστια δύναμη επιβολής κανόνων στην αγορά η οποία όμως ευτελίζεται σε ατομικό επίπεδο και χειραγωγείται από τα δισεκατομμύρια ευρώ που διατίθενται για την «πλύση εγκεφάλου» από τις επίμονες και επαναλαμβανόμενες διαφημίσεις των παραγωγών.
Είναι αναγκαίο ο καταναλωτής να ενημερωθεί για τα δικαιώματά του και να γίνει ενεργός καταναλωτής που δεν θα «διαπραγματεύεται» μόνος του, τη δική του μικρή αγοραστική δύναμη, αλλά θα την ενώνει με τους χιλιάδες των συμπολιτών του ώστε μαζί να επιβάλλουν κανόνες στην αγορά για φθηνά και ποιοτικά προϊόντα. Να οργανώσουν τη δικής τους συνεταιριστική τράπεζα που θα λειτουργήσει ανακουφιστικά απέναντι στην πλήρη επικράτηση των εμπορικών τραπεζών, αφού το κράτος, μεταξύ των άλλων, απέτυχε με τις κρατικές τράπεζες να επιβάλλει κανόνες υγιούς ανταγωνισμού στον κλάδο.
Να γιατί η πρωτοβουλία της σημερινής Νομαρχιακής Αρχής να σταθεί κοντά στο συνεταιριστικό και το καταναλωτικό κίνημα, με πρωτοβουλίες στήριξης, είναι απόλυτα δικαιωμένη πολιτικά. Οι γυναικείοι συνεταιρισμοί και η δικτύωσή τους είναι μια πραγματικότητα όπως και η οργάνωση γραφείου καταναλωτή που σε συνεργασία με την Ένωση καταναλωτών Βόλου δέχεται ήδη εκατοντάδες καταγγελίες ενώ καθημερινά παρέχει τόσο τηλεφωνικά όσο και με ειδικές εκδόσεις ενημέρωση στους καταναλωτές για τη λειτουργία της αγοράς και τα δικαιώματά τους.
Σήμερα είναι επίσης ώριμες οι συνθήκες και για την ίδρυση της συνεταιριστικής Τράπεζας και την πανελλήνια δικτύωσή της. Θα είναι ένα ακόμη μέσο όχι μόνο για την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των καταναλωτών αλλά και μέσο επιβολής κανόνων εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος.
Σχόλια