Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιανουάριος, 2010

ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ

Ο διάλογος για τη μεγάλη διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας είναι σε πλήρη εξέλιξη τόσο σε επίπεδο θεσμικό όσο και σε επίπεδο μέσων ενημέρωσης και διαδικτύου. Έγινε ήδη το συνέδριο των Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ) και ακολουθεί τις επόμενες ημέρες κι αυτό των Νομαρχιών. Είναι φανερό ότι εκτός απ’ αυτούς που επιχειρηματολογούν με πολύ χρήσιμες προτάσεις και παρατηρήσεις δεν λείπουν κι εκείνοι που είτε γιατί δεν πιστεύουν ειλικρινά στην αποκέντρωση και την Αυτοδιοίκηση, είτε γιατί «αναζητούν ρόλους» θέτουν, δήθεν, όρους και προϋποθέσεις γι’ αυτή την επιβεβλημένη ανατροπή του σημερινού κράτους. Είναι αλήθεια όμως ότι κι οι θιασώτες αυτής της μεταρρύθμισης αγωνιών για την επιτυχία του εγχειρήματος. Έχοντας υπόψη την εμπειρία των Καποδιστριακών Δήμων και των αιρετών Νομαρχιών όλοι συμφωνούν ότι σ’ αυτή τη μεγάλη αλλαγή πρέπει να πάμε με καλύτερους όρους. Τι έφταιξε όμως και δεν μπόρεσαν να αποδώσουν τα αναμενόμενα οι προηγούμενες συνενώσεις και οι εκλεγμένες Νομαρχίες; Ποιος είναι ο στόχος α

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ

Στόχος της μεταρρύθμισης η συγκρότηση και λειτουργία ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού κράτους Κατατέθηκε, επιτέλους, και ήδη αποτελεί αντικείμενο κοινωνικού διαλόγου, η πρόταση για τη Διοικητική μεταρρύθμιση τους κράτους και την αναδιοργάνωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ικανοποιείται έτσι, κατ’ αρχήν, ένα αίτημα 10ετιών των ανθρώπων της Αυτοδιοίκησης κι ένα ώριμο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας, αφού, τουλάχιστο την τελευταία 15ετία, αποτελούσε πάγια προεκλογική θέση των κομμάτων. Ιδιαίτερα δε το 2004 όπου, όπως είναι γνωστό, το ίδιο το αίτημα έγινε βασικός προεκλογικός στόχος του προγράμματος του κ. Καραμανλή με την πιο έξυπνη υπόσχεση-σλόγκαν της «επανίδρυσης του κράτους». Η κατάληξη βέβαια, μετά από πέντε χρόνια, ήταν το φιάσκο με το κομματικό κράτος. Το εγχείρημα σήμερα συσχετίζεται άμεσα με ένα άλλο πιο δύσκολο και πιο σημαντικό στόχο που είναι η διάσωση της οικονομικής και της αναπτυξιακής πορείας της Ελλάδος. Όλοι τώρα συμφωνούν ότι η αλλαγή σελίδας για τη χώρα είναι επιβεβλημέ

ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Σε ειδική συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου(ΝΣ) Μαγνησίας, με τη συμμετοχή κοινωνικών φορέων και οικολογικών οργανώσεων, συζητήθηκε εκτεταμένα το θέμα της συνέχισης των έργων Αχελώου, εναντίον των οποίων έχουν γίνει προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας(ΣτΕ). Με ψήφισμά του το ΝΣ τάσσεται ομόφωνα υπέρ της συνέχισης των έργων. Κατά της συνέχισης τάχθηκαν οι εκπρόσωποι της Τοπικής Κίνησης των Οικολόγων Πρασίνων που με σκληρή ανακοίνωσή τους κάνουν λόγο για «εγκληματική» στάση του Ν.Σ. Είναι άλλωστε γνωστή, εδώ και χρόνια, η διαμάχη ανάμεσα στο τ. ΥΠΕΧΩΔΕ, τους φορείς της Θεσσαλίας και τις οικολογικές οργανώσεις, για την κατασκευή του έργου μεταφοράς νερού από τον Αχελώο που για να είμαστε ειλικρινείς αρχικά σχεδιάστηκε ως έργο εκτροπής του μεγάλου αυτού ποταμού προς τη Θεσσαλία. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι βασική ηθική και πολιτική υποχρέωση κάθε πολίτη να υπερασπίζονται ένα έργο, όπως το έργο του Αχελώου, που συγκεντρώνε

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Πιστεύοντας ότι «η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως» επανέρχομαι στο σχολιασμό μιας κοινοτυπίας, όπως ο τίτλος του σημειώματος, με στόχο την επισήμανση και την ανάδειξη των τεραστίων διαστάσεων ενός πολύ σημαντικού προβλήματος. Είναι πια πανθομολογούμενη η πίστη ότι η χώρα μας βρίσκεται «με την πλάτη στον τοίχο», αφού όλοι οι δείκτες της οικονομίας και της ανάπτυξης είναι στη χειρότερη θέση από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν. Όλοι πια κατανοούν ότι ως χώρα και ως λαός ζούμε μια πολύ κρίσιμη περίοδο της ιστορίας μας. Όλοι πια κατανοούν ότι πολλά πράγματα που μέχρι σήμερα απλά μας ενοχλούσαν ήρθε η ώρα όχι μόνο να τα αλλάξουμε αλλά να τα ανατρέψουμε πλήρως. Όλοι πια κατανοούν ότι η αλλαγή σελίδας για την Ελλάδα είναι επιταγή των καιρών αποτελεί όρο επιβίωσης. Το μοντέλο ανάπτυξης και η πορεία που ακολουθήσαμε, τουλάχιστο τη μεταπολιτευτική περίοδο, έχει ξεπεραστεί και ο επαναπροσδιορισμός των στόχων και των προτεραιοτήτων, των αντιλήψεων και των συμπεριφορών μας είναι πια αδήριτη ανάγκη