ΔΗΜΟΣ ΒΟΛΟΥ, ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ

 Επιτακτική η ανάγκη δημόσιου διάλογου για τα προβλήματα της πόλης *

Ήδη συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τις τελευταίες εκλογές στο Δήμο Βόλου, οι οποίες ανέδειξαν στη Δημοτική Αρχή ένα νέο δήμαρχο, πλαισιωμένο από μια επίσης νέα, στο μεγαλύτερο μέρος της, ομάδα συμπολιτών δημοτικών συμβούλων, οι περισσότεροι από τους οποίους, φαντάζομαι, δεν θα είχαν σκεφθεί ποτέ στο παρελθόν να ασχοληθούν με την Αυτοδιοίκηση, δηλαδή με την πολιτική και διοικητική διαχείριση των προβλημάτων λειτουργίας και ανάπτυξης της πόλης μας.

Ο νέος δήμαρχος ένας άνθρωπος με πλούσια και ταραχώδη διαδρομή σε αλλότρια επαγγέλματα και κυρίως στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, εξαιτίας του οποίου άλλωστε βρέθηκε στο Βόλο.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, περιλαμβανομένης και της 3μηνης υποχρεωτικής προετοιμασίας, ακόμη και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του παραδέχονται ότι τα αποτελέσματα στο επίπεδο του δημοτικού έργου είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ιδιαίτερα πενιχρά. Όλοι κατανοούν ότι «το πράγμα δεν προχωράει». Ήταν άλλωστε φανερό, σε όσους γνωρίζουν τη λειτουργία του Δήμου, ότι μια Δημοτική Αρχή που συγκρότησε ψηφοδέλτιο υποσχόμενη στους πάντες τα πάντα, καθυβρίζοντας τους αντιπάλους και εκμεταλλευόμενη αδίστακτα την αγανάκτηση των πολιτών, λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με την άγνοια και την απειρία των περισσοτέρων στελεχών της, δεν θα κατάφερνε, ακόμη κι αν είχε τις καλύτερες προθέσεις, να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα σύνθετα προβλήματα λειτουργίας μιας μεγάλης πόλης και τις προοπτικές ανάπτυξής της.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, μπορεί ο Βόλος να γίνεται πανελλήνιο θέμα για την πρωτοφανή απαξίωση του Δημοτικού Συμβουλίου, μπορεί να ακυρώνονται η μια μετά την άλλη αποφάσεις της Δημοτικής Αρχής, για έλλειψη νομιμότητας, μπορεί οι απευθείας αναθέσεις να έχουν γίνει κανόνας, είναι όμως φανερό ότι η διαχείριση των ζητημάτων της πόλης γίνεται με μεγάλη δυσκολία, ενώ απουσιάζει κάθε διάλογος για τα προβλήματα και τις προοπτικές ανάπτυξής της, ανάμεσα στη Δημοτική Αρχή, την Αντιπολίτευση και τους φορείς της πόλης.

Γίνεται μάλιστα κατανοητό, με βάση τις τελευταίες εξελίξεις, ότι αν επικυρωθεί η εισήγηση του Εισαγγελέα, με την έκδοση βουλεύματος παραπομπής του Δημάρχου, θα έχουμε ραγδαία επιδείνωση της σημερινής πραγματικότητας, αφού ο συνεκτικός κρίκος της ομάδας, που είναι ίδιος, θα υποχρεωθεί να εγκαταλείψει το Δημαρχείο και να ασχοληθεί με τις προσωπικές δικαστικές του εκκρεμότητες.

Απέναντι σ’ αυτή την εικόνα της Δημοτικής Αρχής υπάρχει μια κατακερματισμένη Αντιπολίτευση και κάποιοι ανεξάρτητοι σύμβουλοι, χωρίς την κοινή δράση που απαιτείται, σ’ ένα Δημοτικό Συμβούλιο όπου ο διάλογος για τα προβλήματα, τη λειτουργία και τις προοπτικές της πόλης μας όχι μόνο δεν ευδοκιμεί αλλά ακυρώνεται συστηματικά.

Πιστεύω ότι απέναντι σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, οι τέσσερες (4) δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης, αλλά και οι ανεξάρτητοι δημοτικοί σύμβουλοι, έχουν την πολιτική και ηθική υποχρέωση έναντι της πόλης και των πολιτών που τους τίμησαν με την ψήφο τους, να αναλάβουν άμεσα πρωτοβουλίες για συνεργασία και κοινή δράση, ώστε να ανταποκριθούν πιο αποτελεσματικά στις ανάγκες της πόλης. Έχουν υποχρέωση, χωρίς να ακυρώνουν την ιδιαίτερη φυσιογνωμία τους, να παραμερίσουν τις προεκλογικές, κομματικές ή παραταξιακές λογικές, και να συγκλίνουν, αναδεικνύοντας τα πραγματικά προβλήματα του Δήμου. Έχουν υποχρέωση να αναλάβουν πρωτοβουλίες, ώστε να αναπτυχθεί, μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο, γνήσιος τοπικός δημόσιος διάλογος για τα θέματα της καθημερινότητας, αλλά και την ανάπτυξη της πόλης.

Πρωταρχικός στόχος θα είναι να διαμορφωθεί αυτό που λείπει από την πόλη, δηλαδή ένα διαρκές βήμα διαλόγου, όπου οι πολίτες και οι συλλογικοί και επιστημονικοί φορείς θα εισηγούνται θέματα, τα οποία θα γίνονται αντικείμενο δημόσιας συζήτησης και επεξεργασίας και τελικά προτάσεις προς το Δημοτικό Συμβούλιο για λήψη αποφάσεων ή ακόμη και για τη διοργάνωση τοπικών δημοψηφισμάτων, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στον Δημοτικό Κώδικα. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε το 2019, δηλαδή την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, για να επιλεγεί ή να χρισθεί ο ένας ή ο άλλος υποψήφιος δήμαρχος. Αντίθετα, μια τέτοια πολιτική και κοινωνική διεργασία θα μπορούσε να καταλήξει στο τέλος της 5ετίας σε ανοιχτές προκριματικές εκλογές, για την καθολική επιλογή ενός κοινού υποψηφίου από όσες παρατάξεις θελήσουν να συμπράξουν.

Γιατί η Αυτοδιοίκηση από τη φύση της είναι χώρος σύγκλισης και κοινής προσπάθειας των μελών των τοπικών κοινωνιών. Γιατί η διαχείριση των προβλημάτων της καθημερινότητας για την εύρυθμη λειτουργία της πόλης απαιτεί τη συνέργεια, ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό ποιοτικό αποτέλεσμα, με το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος, το οποίο, ειδικά στις ανταποδοτικές υπηρεσίες, επιβαρύνει αποκλειστικά τους πολίτες-δημότες. Ας αποτελέσει η επέτειος των εκλογών αφετηρία για κοινές δράσεις. Είναι απαίτηση της τοπικής μας κοινωνίας.

*το άρθρο δημοσιεύτηκε στη Θεσσαλία 20-5-2015