ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΤΟΥ;
Το πολιτικό και διοικητικό σύστημα της χώρας, που είναι η στυλοβάτης και η έκφραση της ίδιας της Δημοκρατίας μας, βάλλεται όλο και πιο σκληρά προϊόντος του χρόνου την τελευταία, τουλάχιστο, 10ετία.
Καθημερινά οι πολίτες, οι επαγγελματικές οργανώσεις και κάθε είδους μέσα ενημέρωσης, ασκούν αυστηρή κριτική, όχι μόνο εναντίον του ενός ή του άλλου κόμματος, αλλά γενικά εναντίον του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Ως επιβεβαίωση της κριτικής αυτής έρχονται τα στοιχεία των κοινωνικών ερευνών, για την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος ή τα στοιχεία των διεθνών οργανισμών, που «βλέπουν» κατά καιρούς το φως στης δημοσιότητας, για το επίπεδο της οργάνωσης και της αποτελεσματικότητας της χώρας, στοιχεία που δεν μας κάνουν να αισθανόμαστε καθόλου υπερήφανοι για τις «επιδόσεις» μας. Χωρίς αμφιβολία ζούμε σε μια εποχή πλήρους αμφισβήτησης της πολιτικής και των πολιτικών.
Οι πολίτες δεν αρκούνται ούτε στις υποσχέσεις ούτε στις δεσμεύσεις των πολιτικών. Το πολιτικό σύστημα «βάλλεται» ή και «χλευάζεται» και δεν αντιδρά. Δεν αντιδρά συλλογικά για την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας. Δείχνει να μην κατανοεί την κρισιμότητα της κατάστασης και συνεχίζει να πορεύεται στρουθοκαμηλίζοντας και ρίχνοντας στο πεδίο της κομματικής αντιπαράθεσης, κι αυτή ακόμη την συνολική αμφισβήτηση, για το ποιος φταίει λιγότερο ή περισσότερο.
Την προηγούμενη εβδομάδα ένα επεισόδιο από τη ετήσια συνέλευση των επιχειρηματιών στην Αγριά έκανε το γύρω της Ελλάδος. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου των Βιομηχανιών αφού κάλεσε, στη συνέλευση τον πολιτικό κόσμο της περιοχής, στην ομιλία του, άσκησε μια ισοπεδωτική κριτική σαν αυτές που ακούγονται καθημερινά, ανοιχτά ή συγκαλυμμένα, από τα μέσα ενημέρωσης και τις πολιτικές επιθεωρήσεις «τύπου Λαζόπουλου» με ποσοστά τηλεθέασης πάνω από 60%.
Το ίδιο έγινε και σε κεντρικό επίπεδο, σε μια πιο ήπια εκδοχή, όπου ο πρόεδρος του ΣΕΒ άσκησε κριτική στο πολιτικό σύστημα και ανάγκασε τον Υπουργό Οικονομίας να του απαντήσει την επόμενη ημέρα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ομιλία το κ. Ευλογημένου ήταν ισοπεδωτική ιδιαίτερα όταν επικαλέστηκε το φανταστικό διάλογο με το νεαρό δεκαεξάρη, παιδί δημοσίων υπαλλήλων, που θέλει να γίνει δημόσιος υπάλληλος για να «κάθεται» και να «τα πιάνει».
Όχι πρόεδρε. Ναι στη σκληρή κριτική όχι στην ισοπέδωση. Αυτό γίνεται κατά κόρον απ’ αυτούς που προσπαθούν να κατεδαφίσουν εντελώς το σύστημα. Όλοι έχουμε ευθύνη για το σημερινό επίπεδο της κοινωνικής οργάνωσης. Βεβαίως τα καθημερινά γεγονότα και οι αφορμές, που δεν μπορεί να γενικεύονται, έρχονται να επιβεβαιώσουν τη σκληρή πραγματικότητα. Προφανώς υπάρχει κι αυτή η μειοψηφία των νέων. Υπάρχουν όμως και οι νέοι που αγωνίζονται καθημερινά στα σχολεία ή στα φροντιστήρια για να κατακτήσουν τη γνώση και την αξιοπρέπειά τους. Υπάρχουν και οι «δεκαεξάρηδες», του Σαββόπουλου με τη γνωστή απειλή «σας γ… τα λύκεια» γιατί αμφισβητούν το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα και θέλουν να το ανατρέψουν.
Αυτό όμως που πρέπει να μας ανησυχεί περισσότερο και από τη σκληρή κριτική είναι η αντίδραση του πολιτικού κόσμου. Δεν μπορεί τα πολιτικά στελέχη να αρκούνται σε μια απλή αποχώρηση διαχωρίζοντας τον εαυτό τους από τους άλλους και επαναλαμβάνοντας τη γνωστή αλήθεια ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Είναι αλήθεια ότι η κριτική αυτή ακούγεται καθημερινά από κάθε κατεύθυνση συγκαλυμμένα ή απροκάλυπτα. Φαίνεται από τη συμμετοχή των πολιτών στους κομματικούς σχηματισμούς. Φαίνεται από τη συμμετοχή στις εκλογές και καταγράφεται σ’ όλες τις δημοκοπικές έρευνες. Βεβαίως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δυστυχώς κι αυτό πρέπει να το αποδεικνύουμε και να το κατακτούμε, πια, κάθε μέρα με τα έργα και με τα λόγια μας. Δεν αισθάνεται κανείς πλέον τη διάθεση να αφιερώσει χρόνο στην ενασχόληση του με τα κοινά πράγματα γιατί ακριβώς υπάρχει αυτό το διάχυτο κλίμα της απαξίωσης και της αμφισβήτησης ότι όλα γίνονται από ιδιοτέλεια. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να κατανοήσει την κρισιμότητα της περίστασης και να αντιδράσει, επιτέλους, συλλογικά με διαφάνεια και δημόσιο διάλογο. Πρέπει να κατανοήσει την κρισιμότητα και να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα θωρακίσουν τη δημοκρατία μας και την αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου. Υπάρχουν τρόποι για να θωρακίσει κανείς τις διαδικασίες και να οργανώσει ένα κράτος αξιόπιστο και αποτελεσματικό. Αρκεί να το θέλει. Είναι σίγουρο ότι η αντίστροφη πορεία θα είναι πλέον κοπιώδης. Η χαμένη αξιοπιστία θα κατακτιέται βήμα-βήμα, δήλωση-δήλωση, ενέργεια-ενέργεια. Θα είναι μια μακρά και επίπονη διαδικασία που απαιτεί συνέπεια και συνέχεια. Ιδού η Ρόδος …
Καθημερινά οι πολίτες, οι επαγγελματικές οργανώσεις και κάθε είδους μέσα ενημέρωσης, ασκούν αυστηρή κριτική, όχι μόνο εναντίον του ενός ή του άλλου κόμματος, αλλά γενικά εναντίον του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Ως επιβεβαίωση της κριτικής αυτής έρχονται τα στοιχεία των κοινωνικών ερευνών, για την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος ή τα στοιχεία των διεθνών οργανισμών, που «βλέπουν» κατά καιρούς το φως στης δημοσιότητας, για το επίπεδο της οργάνωσης και της αποτελεσματικότητας της χώρας, στοιχεία που δεν μας κάνουν να αισθανόμαστε καθόλου υπερήφανοι για τις «επιδόσεις» μας. Χωρίς αμφιβολία ζούμε σε μια εποχή πλήρους αμφισβήτησης της πολιτικής και των πολιτικών.
Οι πολίτες δεν αρκούνται ούτε στις υποσχέσεις ούτε στις δεσμεύσεις των πολιτικών. Το πολιτικό σύστημα «βάλλεται» ή και «χλευάζεται» και δεν αντιδρά. Δεν αντιδρά συλλογικά για την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας. Δείχνει να μην κατανοεί την κρισιμότητα της κατάστασης και συνεχίζει να πορεύεται στρουθοκαμηλίζοντας και ρίχνοντας στο πεδίο της κομματικής αντιπαράθεσης, κι αυτή ακόμη την συνολική αμφισβήτηση, για το ποιος φταίει λιγότερο ή περισσότερο.
Την προηγούμενη εβδομάδα ένα επεισόδιο από τη ετήσια συνέλευση των επιχειρηματιών στην Αγριά έκανε το γύρω της Ελλάδος. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου των Βιομηχανιών αφού κάλεσε, στη συνέλευση τον πολιτικό κόσμο της περιοχής, στην ομιλία του, άσκησε μια ισοπεδωτική κριτική σαν αυτές που ακούγονται καθημερινά, ανοιχτά ή συγκαλυμμένα, από τα μέσα ενημέρωσης και τις πολιτικές επιθεωρήσεις «τύπου Λαζόπουλου» με ποσοστά τηλεθέασης πάνω από 60%.
Το ίδιο έγινε και σε κεντρικό επίπεδο, σε μια πιο ήπια εκδοχή, όπου ο πρόεδρος του ΣΕΒ άσκησε κριτική στο πολιτικό σύστημα και ανάγκασε τον Υπουργό Οικονομίας να του απαντήσει την επόμενη ημέρα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ομιλία το κ. Ευλογημένου ήταν ισοπεδωτική ιδιαίτερα όταν επικαλέστηκε το φανταστικό διάλογο με το νεαρό δεκαεξάρη, παιδί δημοσίων υπαλλήλων, που θέλει να γίνει δημόσιος υπάλληλος για να «κάθεται» και να «τα πιάνει».
Όχι πρόεδρε. Ναι στη σκληρή κριτική όχι στην ισοπέδωση. Αυτό γίνεται κατά κόρον απ’ αυτούς που προσπαθούν να κατεδαφίσουν εντελώς το σύστημα. Όλοι έχουμε ευθύνη για το σημερινό επίπεδο της κοινωνικής οργάνωσης. Βεβαίως τα καθημερινά γεγονότα και οι αφορμές, που δεν μπορεί να γενικεύονται, έρχονται να επιβεβαιώσουν τη σκληρή πραγματικότητα. Προφανώς υπάρχει κι αυτή η μειοψηφία των νέων. Υπάρχουν όμως και οι νέοι που αγωνίζονται καθημερινά στα σχολεία ή στα φροντιστήρια για να κατακτήσουν τη γνώση και την αξιοπρέπειά τους. Υπάρχουν και οι «δεκαεξάρηδες», του Σαββόπουλου με τη γνωστή απειλή «σας γ… τα λύκεια» γιατί αμφισβητούν το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα και θέλουν να το ανατρέψουν.
Αυτό όμως που πρέπει να μας ανησυχεί περισσότερο και από τη σκληρή κριτική είναι η αντίδραση του πολιτικού κόσμου. Δεν μπορεί τα πολιτικά στελέχη να αρκούνται σε μια απλή αποχώρηση διαχωρίζοντας τον εαυτό τους από τους άλλους και επαναλαμβάνοντας τη γνωστή αλήθεια ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Είναι αλήθεια ότι η κριτική αυτή ακούγεται καθημερινά από κάθε κατεύθυνση συγκαλυμμένα ή απροκάλυπτα. Φαίνεται από τη συμμετοχή των πολιτών στους κομματικούς σχηματισμούς. Φαίνεται από τη συμμετοχή στις εκλογές και καταγράφεται σ’ όλες τις δημοκοπικές έρευνες. Βεβαίως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δυστυχώς κι αυτό πρέπει να το αποδεικνύουμε και να το κατακτούμε, πια, κάθε μέρα με τα έργα και με τα λόγια μας. Δεν αισθάνεται κανείς πλέον τη διάθεση να αφιερώσει χρόνο στην ενασχόληση του με τα κοινά πράγματα γιατί ακριβώς υπάρχει αυτό το διάχυτο κλίμα της απαξίωσης και της αμφισβήτησης ότι όλα γίνονται από ιδιοτέλεια. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να κατανοήσει την κρισιμότητα της περίστασης και να αντιδράσει, επιτέλους, συλλογικά με διαφάνεια και δημόσιο διάλογο. Πρέπει να κατανοήσει την κρισιμότητα και να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα θωρακίσουν τη δημοκρατία μας και την αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου. Υπάρχουν τρόποι για να θωρακίσει κανείς τις διαδικασίες και να οργανώσει ένα κράτος αξιόπιστο και αποτελεσματικό. Αρκεί να το θέλει. Είναι σίγουρο ότι η αντίστροφη πορεία θα είναι πλέον κοπιώδης. Η χαμένη αξιοπιστία θα κατακτιέται βήμα-βήμα, δήλωση-δήλωση, ενέργεια-ενέργεια. Θα είναι μια μακρά και επίπονη διαδικασία που απαιτεί συνέπεια και συνέχεια. Ιδού η Ρόδος …
Σχόλια