Η ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Οι Νομαρχίες, κάτω από την πίεση των προβλημάτων που τους δημιουργεί ο «στραγγαλισμός» του συγκεντρωτικού κράτους, αναγκάζονται να διαμαρτυρηθούν προς την κυβέρνηση και το κεντρικό πολιτικό σύστημα. Αναγκάζονται να «βάλουν λουκέτο» γιατί ουσιαστικά δεν μπορούν να ασκήσουν τις αρμοδιότητές τους. Γιατί δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Είναι πλέον αναγκασμένες σε «ακραίες» ενέργειες, όπως το προχθεσινό κλείσιμο των Νομαρχιών.
Είναι φανερό ότι όταν ένας θεσμός που είναι ταγμένος να υπηρετήσει τον πολίτη δεν μπορεί ν’ ασκήσει τις αρμοδιότητές του βρίσκεται εκτεθειμένος στα μάτια των πολιτών, για ανικανότητα και έλλειψη ενδιαφέροντος για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, που αντανακλούν στην ποιότητα της ζωής τους.
Η ομόφωνη δε απόφαση των τελευταίων συνεδρίων των Νομαρχιακών Αρχών, μέσω της ΕΝΑΕ, ανεξάρτητα από την κομματική προέλευση τους, να προχωρήσουν στο κλείσιμο των Νομαρχιών καταδεικνύει ότι τα πράγματα έχουν φτάσει σε πολύ οριακό σημείο.
Δυστυχώς η αγωνιστική αυτή κινητοποίηση των Νομαρχιών αδικείται γιατί γίνεται μέσα σ’ ένα κλίμα προεκλογικό, σ’ ένα κλίμα έντονης κομματικής αντιπαράθεσης και «σκανδαλολογίας», στην Κεντρική πολιτική σκηνή.
Θα ήταν, όμως, μεγάλο λάθος να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος αντιπαράθεσης μεταξύ των στελεχών της Αυτοδιοίκησης για το ποιος κομματικός σχηματισμός στηρίζει περισσότερο ή λιγότερο την Αυτοδιοίκηση.
Θα ήταν μεγάλο λάθος γιατί θα αποπροσανατόλιζε τους πολίτες που είναι ο τελικός κριτής κι ο τελικός δικαιούχος των υπηρεσιών της, από την ουσία του θέματος. Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για όλα τα κόμματα και τα κομματικά στελέχη. Η Αυτοδιοίκηση στη χώρα μας είναι υποβαθμισμένη. Είμαστε μία από τις πιο συγκεντρωτικές χώρες της Ευρώπης των είκοσι επτά(27) κι όχι των δεκαπέντε(15) πιο προηγμένων.
Κι αυτό δεν μας τιμάει καθόλου όταν σε κάθε ευκαιρία δηλώνουμε περήφανοι απόγονοι της χώρας στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία.
Είναι λάθος, λοιπόν, που η ομόφωνη απόφαση των Νομαρχιών για «αγωνιστικές κινητοποιήσεις» κατέληξε, σε πολλά μέσα ενημέρωσης ως αντιδικία υπεράσπισης των κόμματων για τις κατακτήσεις που είχε ο θεσμός της Αυτοδιοίκησης τα τελευταία τριάντα(30) χρόνια.
Ναι, φίλοι του ενός και του άλλου κόμματος. Έγιναν κάποια βήματα πολιτικής αποκέντρωσης μετά τη μεταπολίτευση του 1974. Τίποτα όμως δεν έγινε από κομματική «γαλαντομία» αλλά κάτω από την πίεση του κινήματος της Αυτοδιοίκησης.
Γι’ αυτό άλλωστε όλα έγιναν με πολύ αργούς ρυθμούς με αποτέλεσμα χώρες, που μέχρι τη δεκαετία του ’90 ήταν συγκεντρωτικές και ολοκληρωτικές, να μας έχουν σήμερα δυστυχώς ξεπεράσει.
Γιατί το θέμα της Αποκέντρωσης δεν είναι θέμα κομματικό είναι θέμα αμιγώς πολιτικό κι έχει άμεση σχέση με το ξεπερασμένο, συγκεντρωτικό και έντονα πελατειακό πολιτικό μας σύστημα.
Ένα σύστημα που θέλει το Νομάρχη και το Δήμαρχο, όπως και τους πολίτες, «πελάτες» του Κράτους να εκλιπαρούν στους διαδρόμους των Υπουργείων πόρους για την παροχή υπηρεσιών και την κατασκευή έργων.
Η αποκέντρωση και η διαχείριση των τοπικών υποθέσεων σε τοπικό επίπεδο, είναι θέμα αμιγώς δημοκρατικό. Είναι θέμα ορθολογικής και αποτελεσματικής διαχείρισης των προβλημάτων.
Όλοι παρακολουθούμε την παθογένεια ενός κράτους αναποτελεσματικού, σπάταλου, βαλλόμενου πανταχόθεν και λεηλατούμενου, πολλές φορές, από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, τις συντεχνίες και «τους επίορκους».
Σήμερα παρά ποτέ είναι επιτακτική η ανάγκη μας βαθειάς μεταρρύθμισης στην οργάνωση του κράτους με βάση τις αρχές της αυτοτέλειας και της επικουρικότητας. Δεν είναι ώρα για τα στελέχη της Αυτοδιοίκησης να εξυμνήσουν τους κομματικούς μας φορείς από τους οποίους προέρχονται. Τα κόμματα είναι από τη φύση τους συγκεντρωτικά και ιδιαίτερα στη χώρα μας που είναι και αρχηγικά.
Το πολιτικό μας σύστημα, με τη σημερινή του μορφή, έχει φτάσει στα όρια του. Δεν πάει άλλο. Τα θετικά βήματα που έγιναν στη Αυτοδιοίκηση φαντάζουν σήμερα άτολμα και ξεπερασμένα. Σήμερα τα πράγματα είναι πιο ώριμα από ποτέ. Ακόμη κι οι χειρότεροι «κρατιστές» έχουν πεισθεί ότι η Αυτοδιοίκηση είναι ο θεσμός που μπορεί να γίνει φορέας μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού του ίδιου του πολιτικού μας συστήματος.
Τώρα είναι η ώρα μιας βαθιάς Διοικητικής μεταρρύθμισης με ισχυρή και αποτελεσματική Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση κι ένα κεντρικό κράτος σε ρόλο επιτελικό.
Αποτελεί πια επιτακτική ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας η πραγματική επανίδρυση του κράτους.
Η πρόσφατη «επίθεση» του εκπροσώπου της κυβέρνησης στην Περιφέρεια, κατά της Νομαρχιακής Αρχής Μαγνησίας, καταδεικνύει και την αναγκαιότητα μιας γενναίας μεταρρύθμισης και τη βεβαιότητα ότι αυτό δεν θα το χαρίσουν τα κόμματα και τα κομματικά στελέχη αλλά θα το επιβάλλουν οι πολίτες και η Αυτοδιοίκηση.
Είναι φανερό ότι όταν ένας θεσμός που είναι ταγμένος να υπηρετήσει τον πολίτη δεν μπορεί ν’ ασκήσει τις αρμοδιότητές του βρίσκεται εκτεθειμένος στα μάτια των πολιτών, για ανικανότητα και έλλειψη ενδιαφέροντος για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, που αντανακλούν στην ποιότητα της ζωής τους.
Η ομόφωνη δε απόφαση των τελευταίων συνεδρίων των Νομαρχιακών Αρχών, μέσω της ΕΝΑΕ, ανεξάρτητα από την κομματική προέλευση τους, να προχωρήσουν στο κλείσιμο των Νομαρχιών καταδεικνύει ότι τα πράγματα έχουν φτάσει σε πολύ οριακό σημείο.
Δυστυχώς η αγωνιστική αυτή κινητοποίηση των Νομαρχιών αδικείται γιατί γίνεται μέσα σ’ ένα κλίμα προεκλογικό, σ’ ένα κλίμα έντονης κομματικής αντιπαράθεσης και «σκανδαλολογίας», στην Κεντρική πολιτική σκηνή.
Θα ήταν, όμως, μεγάλο λάθος να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος αντιπαράθεσης μεταξύ των στελεχών της Αυτοδιοίκησης για το ποιος κομματικός σχηματισμός στηρίζει περισσότερο ή λιγότερο την Αυτοδιοίκηση.
Θα ήταν μεγάλο λάθος γιατί θα αποπροσανατόλιζε τους πολίτες που είναι ο τελικός κριτής κι ο τελικός δικαιούχος των υπηρεσιών της, από την ουσία του θέματος. Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για όλα τα κόμματα και τα κομματικά στελέχη. Η Αυτοδιοίκηση στη χώρα μας είναι υποβαθμισμένη. Είμαστε μία από τις πιο συγκεντρωτικές χώρες της Ευρώπης των είκοσι επτά(27) κι όχι των δεκαπέντε(15) πιο προηγμένων.
Κι αυτό δεν μας τιμάει καθόλου όταν σε κάθε ευκαιρία δηλώνουμε περήφανοι απόγονοι της χώρας στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία.
Είναι λάθος, λοιπόν, που η ομόφωνη απόφαση των Νομαρχιών για «αγωνιστικές κινητοποιήσεις» κατέληξε, σε πολλά μέσα ενημέρωσης ως αντιδικία υπεράσπισης των κόμματων για τις κατακτήσεις που είχε ο θεσμός της Αυτοδιοίκησης τα τελευταία τριάντα(30) χρόνια.
Ναι, φίλοι του ενός και του άλλου κόμματος. Έγιναν κάποια βήματα πολιτικής αποκέντρωσης μετά τη μεταπολίτευση του 1974. Τίποτα όμως δεν έγινε από κομματική «γαλαντομία» αλλά κάτω από την πίεση του κινήματος της Αυτοδιοίκησης.
Γι’ αυτό άλλωστε όλα έγιναν με πολύ αργούς ρυθμούς με αποτέλεσμα χώρες, που μέχρι τη δεκαετία του ’90 ήταν συγκεντρωτικές και ολοκληρωτικές, να μας έχουν σήμερα δυστυχώς ξεπεράσει.
Γιατί το θέμα της Αποκέντρωσης δεν είναι θέμα κομματικό είναι θέμα αμιγώς πολιτικό κι έχει άμεση σχέση με το ξεπερασμένο, συγκεντρωτικό και έντονα πελατειακό πολιτικό μας σύστημα.
Ένα σύστημα που θέλει το Νομάρχη και το Δήμαρχο, όπως και τους πολίτες, «πελάτες» του Κράτους να εκλιπαρούν στους διαδρόμους των Υπουργείων πόρους για την παροχή υπηρεσιών και την κατασκευή έργων.
Η αποκέντρωση και η διαχείριση των τοπικών υποθέσεων σε τοπικό επίπεδο, είναι θέμα αμιγώς δημοκρατικό. Είναι θέμα ορθολογικής και αποτελεσματικής διαχείρισης των προβλημάτων.
Όλοι παρακολουθούμε την παθογένεια ενός κράτους αναποτελεσματικού, σπάταλου, βαλλόμενου πανταχόθεν και λεηλατούμενου, πολλές φορές, από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, τις συντεχνίες και «τους επίορκους».
Σήμερα παρά ποτέ είναι επιτακτική η ανάγκη μας βαθειάς μεταρρύθμισης στην οργάνωση του κράτους με βάση τις αρχές της αυτοτέλειας και της επικουρικότητας. Δεν είναι ώρα για τα στελέχη της Αυτοδιοίκησης να εξυμνήσουν τους κομματικούς μας φορείς από τους οποίους προέρχονται. Τα κόμματα είναι από τη φύση τους συγκεντρωτικά και ιδιαίτερα στη χώρα μας που είναι και αρχηγικά.
Το πολιτικό μας σύστημα, με τη σημερινή του μορφή, έχει φτάσει στα όρια του. Δεν πάει άλλο. Τα θετικά βήματα που έγιναν στη Αυτοδιοίκηση φαντάζουν σήμερα άτολμα και ξεπερασμένα. Σήμερα τα πράγματα είναι πιο ώριμα από ποτέ. Ακόμη κι οι χειρότεροι «κρατιστές» έχουν πεισθεί ότι η Αυτοδιοίκηση είναι ο θεσμός που μπορεί να γίνει φορέας μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού του ίδιου του πολιτικού μας συστήματος.
Τώρα είναι η ώρα μιας βαθιάς Διοικητικής μεταρρύθμισης με ισχυρή και αποτελεσματική Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση κι ένα κεντρικό κράτος σε ρόλο επιτελικό.
Αποτελεί πια επιτακτική ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας η πραγματική επανίδρυση του κράτους.
Η πρόσφατη «επίθεση» του εκπροσώπου της κυβέρνησης στην Περιφέρεια, κατά της Νομαρχιακής Αρχής Μαγνησίας, καταδεικνύει και την αναγκαιότητα μιας γενναίας μεταρρύθμισης και τη βεβαιότητα ότι αυτό δεν θα το χαρίσουν τα κόμματα και τα κομματικά στελέχη αλλά θα το επιβάλλουν οι πολίτες και η Αυτοδιοίκηση.
Σχόλια