ΝΑ ΑΛΛΆΞΕΙ “ΠΟΛΙΤΙΚΌ ΠΑΡΆΔΕΙΓΜΑ” Η ΠΕΡΙΦΈΡΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΙΙ

 

Η εμπειρία μου στην Αυτοδιοίκηση, τόσο στη Νομαρχιακή όσο και τη Δημοτική, αλλά και του τ. προέδρου του ΤΕΕ, μου επιτρέπει να παρεμβαίνω, ως πολίτης, στο δημόσιο διάλογο και να σχολιάζω πράξεις και παραλήψεις των σημερινών αιρετών “αρχόντων” στο Δήμο Βόλου και τη Περιφέρεια. Πολλοί φίλοι με παροτρύνουν να αυξήσω τις “παρουσίες” μου στο διάλογο που τόσο λείπει από την τοπική μας κοινωνία.

Η τελευταία μου “ανάρτηση” είχε 1300 προβολές. Αν προσμετρηθούν κι οι αναγνώστες των μέσων ενημέρωσης σημαίνει ότι ένας σεβαστός αριθμός συμπολιτών παρακολουθεί το διάλογο, ανεξάρτητα αν συμμετέχει σχολιάζοντας θετικά ή αρνητικά το περιεχόμενο.

Θα συνεχίσω, λοιπόν, να σχολιάζω συμβάλλοντας στο διάλογο για την επίλυση των θεμάτων που μας απασχολούν, είτε αφορούν την καθημερινότητα είτε το σχεδιασμό και την υλοποίηση έργων υποδομής και δράσεων για μια βιώσιμη και ανταγωνιστική Περιφέρεια Θεσσαλίας.

Έγραφα πριν από λίγο καιρό, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός χρόνου από την εκλογή της, ότι η περιφερειακή Αρχή, του καθηγητή Δημήτρη Κουρέτα, πρέπει να αλλάξει “πολιτικό παράδειγμα” λειτουργίας σε σχέση με την προηγούμενη Αρχή, που ουσιαστικά λειτούργησε στη γνωστή λογική ενός πελατειακού συστήματος, με γνώμονα τη διαχείριση της εξουσίας αξιοποιώντας τους διαθέσιμους πόρους για την ικανοποίηση διεκδικήσεων των Δημάρχων και τον επηρεασμό της κοινής γνώμης ως κακέκτυπο δηλαδή του κεντρικού “επιτελικού” κράτους.

Ποια προτεραιότητα, τόνιζα, εξυπηρετεί πχ η κατασκευή ενός σύγχρονου δρόμου που συνδέει το Ρακοπόταμο Αγιάς με το Κεραμίδι (με κόστος 20 εκ ευρώ), όταν η παράκαμψη της Ζαγοράς που εξυπηρετεί μια τεράστια παραγωγική και τουριστική περιοχή στο Ανατολικό Πήλιο, καρκινοβατεί εδώ και τρεις 10ετίες.

Με δεδομένο ότι οι οικονομικοί πόροι κάθε Περιφέρειας είναι πεπερασμένοι η ορθολογική αξιοποίηση τους με προτεραιότητες σε έργα και δράσεις, πρέπει να είναι ο βασικός κανόνας διάθεσής τους.

Προφανώς όλα τα έργα και τα αιτήματα κάθε περιοχής είναι χρήσιμα. Πρέπει όμως να σχεδιάζονται και να υλοποιούνται με προτεραιότητα και κριτήρια κόστους οφέλους.

Το έργο της παράκαμψης Ζαγοράς, μετά τις αρχικές περιπέτειες της 1ης δημοπράτησής του, ήδη από το 2010, είχε εκκαθαριστεί η παλαιά εργολαβία, είχαν συμπληρωθεί οι απαιτούμενες μελέτες και αδειοδοτήσεις και ήταν έτοιμο για δημοπράτηση με προυπολογισμό 20 εκ ευρώ.(Νομαρχιακή Αρχή Α. Παπατόλια).

Τι έγινε στη συνέχεια από το νέο θεσμό που διαδέχθηκε τις Νομαρχίες; Αυτό που όλοι ξέρουμε. Τίποτα απολύτως, ενώ την ίδια περίοδο μελετήθηκε και κατασκευάσθηκε η σύνδεση των παραλίων της Λάρισας με το Κεραμίδι.

Αυτός ο τρόπος λειτουργίας της Περιφέρειας πρέπει να ανατραπεί. Είναι απόλυτα αναγκαίο σε κάθε περιφερειακή ενότητα, με τη συνεργασία των Δήμων και των κοινωνικών φορέων, να τεθούν οι προτεραιότητες και να ξεκινήσει η “ωρίμανση” έργων και δράσεων με τις αναγκαίες μελέτες και αδειοδοτήσεις ώστε οι χρηματοδοτήσεις να είναι στοχευμένες και να ικανοποιούνται σταδιακά κι όχι όπου έχουμε μελέτη για ένα τριτεύον έργο να διαθέτουμε τους πολύτιμους πόρους γιατί ο περίφημος δείκτης της απορροφητικότητας μας πιέζει. Οψόμεθα.