Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΒΕΤΑΜ ....και η αναγκαία εγρήγορση των "αδιάφορων" πολιτών

 Τη δεκαετία του ’80, με υπουργό την αείμνηστη Βάσω Παπανδρέου, η πολιτεία, στο πλαίσιο ενίσχυσης της βιομηχανικής δραστηριότητας και αξιοποιώντας ευρωπαϊκή εμπειρία και προγράμματα, ίδρυσε κλαδικές εταιρείες με τη συμμετοχή και ιδιωτικών επιχειρήσεων ανά κλάδο. Από την πλευρά του κράτους συμμετείχε η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ), με στόχο τη διασύνδεση της ερευνητικής γνώσης των Πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων με τη βιομηχανική παραγωγή.

Στο Βόλο, για λόγους ιστορικούς και κλαδικούς - αναπτυγμένος κλάδος μετάλλου - ιδρύθηκε η ΕΒΕΤΑΜ Α.Ε., με τη συμμετοχή των εταιρειών ΜΕΤΚΑ και SOVEL Αλμυρού και τη συμβολική συμμετοχή του Δήμου Βόλου.

Είχα την τιμή να υπηρετήσω την εταιρεία ως πρόεδρος (2000–2004), με μέλη του Δ.Σ. τους Διευθυντές της ΜΕΤΚΑ και της SOVEL, και τους εκπρόσωπους της ΓΓΕΤ και των εργαζομένων.

Με τη συνεργασία όλων και κυρίως χάρη στα έμπειρα στελέχη της εταιρείας και τους εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα, εκείνη η περίοδος - με βάση τα αποτελέσματα - υπήρξε εξαιρετικά γόνιμη και σημάδεψε θετικά την μετέπειτα πορεία της ΕΒΕΤΑΜ. Η εταιρεία κατέστη βιώσιμη και ανταγωνιστική στον τομέα του ποιοτικού ελέγχου και της πιστοποίησης προϊόντων και υπηρεσιών στην ελληνική αγορά.

Ήταν η εποχή της ενσωμάτωσης κοινοτικών οδηγιών για ISO και έλεγχο προϊόντων και υπηρεσιών (ανελκυστήρες, βυτιοφόρα, πυροσβεστήρες, δομικά υλικά, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, παιδικές χαρές κ.ά.). Την ίδια περίοδο ήδη δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα ως ανταγωνιστές εταιρείες όπως οι TÜV Αυστρίας και Γερμανίας, η Bureau Veritas Γαλλίας κ.λπ.

Η ΕΒΕΤΑΜ κάνει τότε τη μεγάλη στροφή, από το βασικό αντικείμενό της που ήταν η συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα –που σταδιακά γινόταν ιδιαίτερα ανταγωνιστικά– στην παροχή υπηρεσιών πιστοποίησης και ποιοτικού ελέγχου. Στελέχη της στάλθηκαν για εκπαίδευση σε ευρωπαϊκούς οργανισμούς, ενώ σύντομα δημιουργήθηκε δίκτυο συνεργατών σε μεγάλες πόλεις της χώρας. Με την υπάρχουσα τότε υλικοτεχνική υποδομή (εργαστήρια σε Βόλο, Θεσσαλονίκη κ.λπ..) η εταιρεία κατέστη απολύτως ανταγωνιστική και βιώσιμη, αυξάνοντας θεαματικά το τζίρο της από 400.000 σε 3.000.000 ευρώ ετησίως.

Η ανάπτυξη αυτή της εταιρείας προσέλκυσε το ενδιαφέρον της αγοράς και η κυβέρνηση Σημίτη την ενέταξε στις προς ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις με την Εθνική Τράπεζα να οργανώνει τις διαδικασίες αποτίμησης και προκήρυξης διαγωνισμού. Η διαδικασία, ωστόσο, δεν ολοκληρώθηκε αφού το Μάρτιο του 2004 εξελέγη η “φιλελεύθερη” κυβέρνηση Καραμανλή, που αποδείχθηκε δεινός θιασώτης του κρατισμού. Ο διαγωνισμός ακυρώθηκε, και η ΕΒΕΤΑΜ συνέχισε την επιτυχημένη πορεία της υπό δημόσιο έλεγχο.

Δυστυχώς στα χρόνια των μνημονίων, η εταιρεία συγχωνεύθηκε με άλλες κλαδικές –όπως η ΕΚΕΠΥ (κεραμικά και πυρίμαχα), η ΕΤΑΚΕΙ (κλωστοϋφαντουργία) και ο ΕΛΟΤ– γεγονός που θεωρητικά θα μπορούσε να ενισχύσει περαιτέρω την αναπτυξιακή της δυναμική.

Ωστόσο όπως αποδεικνύεται από πρόσφατα δημοσιεύματα η πορεία της δεν είναι καθόλου θετική ενώ αποκαλύπτονται σωρεία σκανδάλων που σήμερα υπονομεύουν το μέλλον της εταιρείας και των εργαζομένων της. Φαίνεται ότι έγινε και εδώ η επέλαση των “ακρίδων”

Διαβάζουμε στα ΜΜΕ για συμβάσεις με πλήθος συμβούλων επικοινωνίας μεταξύ των οποίων και η σύζυγος του αντιπροέδρου. Ο ίδιος μάλιστα αμείβεται με 54.000 ευρώ ετησίως, όταν την περίοδο της δικής μου θητείας, τα έξοδα παράστασης του προέδρου ανέρχονταν σε μόλις 450 ευρώ.

Ο χρόνος και οι προσπάθειες που καταβάλλαμε εκείνη την κρίσιμη περίοδο μου επιτρέπουν να σχολιάσω όσα αναδεικνύονται αυτές τις ημέρες για την εταιρεία.

Εκ μέρους λοιπόν όλων όσων προσπαθήσαμε και καταφέραμε να καταστήσουμε την ΕΒΕΤΑΜ βιώσιμη και ανταγωνιστική στον τομέα της, εκφράζω την αγανάκτησή και τον αποτροπιασμό μου για όσα αποκαλύπτει πλέον ο πανελλήνιος τύπος. Καλώ τους πολίτες –που παρακολουθούν άναυδοι τις “γαλάζιες ακρίδες” στον ΟΠΕΚΕΠΕ και αλλού και τις προσπάθειες συγκάλυψης – να αντιδράσουν και να ξανασκεφτούν σοβαρά τη συμμετοχή τους στην πολιτική ζωή του τόπου. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στους διαπλεκόμενους και τους οργανωμένους να μας “γλεντάνε” εκμεταλλευόμενοι την αδιαφορία και την αποχή μας. Θέλουμε μια χώρα σύγχρονη και λειτουργική, με αξιοκρατία, δικαιοσύνη. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι