Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΘΕΣΗ ΣΤΗN ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Για το λαϊκισμό και τη δημαγωγία, ως πολιτική συμπεριφορά έχουν, διαχρονικά, γραφεί πάρα πολλά ενώ ως κοινωνικό φαινόμενο, συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο μελέτης για τους πολιτικούς και κοινωνικούς επιστήμονες κι όχι μόνο.

Θεμελιώδες στοιχείο του λαϊκισμού, έτσι όπως έχει πολιτογραφηθεί στο σημερινό πολιτικό λεξιλόγιο, είναι ο υπερβολικός, ο παραπλανητικός, ο διαιρετικός και διχαστικός λόγος και η προσπάθεια κατάτμησης της κοινωνίας σε καλούς και κακούς, σε προνομιούχους και μη προνομιούχους, σε πράσινους και γαλάζιους, σε διεφθαρμένους και αδιάφθορους κλπ

Αν όμως ο ανταγωνισμός των κομμάτων, στο πλαίσιο λειτουργίας της Δημοκρατίας, είχε πάντα λιγότερο ή περισσότερο λαϊκισμό σήμερα που ξέρουμε ότι πέρα από την οικονομική κρίση βιώνουμε και μια κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος όποιος συνεχίζει να δημαγωγεί προσφέρει, συνειδητά ή ασυνείδητα, πολύ αρνητική υπηρεσία στην χώρα και τη δημοκρατία μας.

Κι αν αυτός ο ανταγωνισμός των κομμάτων έχει την ανάγκη της διαρκούς επιβεβαίωσης, με την ευκαιρία κάθε είδους εκλογικής αναμέτρησης, όσοι θέλουν να προσφέρουν θετική υπηρεσία στους πολίτες πρέπει να «κρατήσουν» την Αυτοδιοίκηση έξω από κάθε είδος λαϊκισμού και δημαγωγίας διότι εδώ πρόκειται για ένα θεσμό που για να λειτουργήσει σωστά έχει ανάγκη όχι το διαχωρισμό ή πολύ χειρότερα, το διχασμό των πολιτών, αλλά τη σύνθεση των απόψεων, την κοινή προσπάθεια, τη συλλογική δουλειά, τον εθελοντισμό και τη συμμετοχή των συμπολιτών. Η Δημοτική Αρχή και το Δημοτικό Συμβούλιο έχουν υποχρέωση, με εξαντλητικό διάλογο μεταξύ των κοινωνικών ομάδων της πόλης, που έχουν πολλές φορές αντικρουόμενα συμφέροντα, να συνθέτουν λύσεις που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό όλων των πολιτών. Όσοι σήμερα ισχυρίζονται ότι είναι αρκετή η πολιτική βούληση και οι δικές τους «υπεράνθρωπες» ικανότητες για την επίλυση των πολύπλοκων προβλημάτων μιας μεγάλης πόλης δεν συνεισφέρουν στον ειλικρινή διάλογο και δεν βοηθούν ούτε τους πολίτες να οικοδομήσουν σχέσεις ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης με την πόλη ούτε το Δήμο να κατακτήσει το δημιουργικό θεσμικό του ρόλο προς όφελος του πολίτη.

Γιατί ο Δήμος είναι μεν το πρώτο επίπεδο στο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας κυρίως είναι ένας θεσμός της κοινωνίας των πολιτών, δια μέσου του οποίου γίνεται η διαχείριση των τοπικών κοινών μας υποθέσεων. Ιδιαίτερα μάλιστα που στην μετά «Καλλικράτη» και την μεταμνημονιακή εποχή η ΤΑ πρέπει να αφήσει οριστικά πίσω τις πολιτικές πρακτικές του παρελθόντος που την ταύτισαν ως θεσμό με τη λειτουργία του κράτους και τον ανταγωνισμό των κομμάτων, μια Αυτοδιοίκηση αποφασισμένη να κερδίσει ξανά το στοίχημα της εμπιστοσύνης του πολίτη στη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων.

Είναι γνωστό ιστορικά ότι σε περιόδους κρίσεων και συσσωρευμένων κοινωνικών προβλημάτων ο λαϊκισμός και η δημαγωγία βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και εντείνονται. Αυτό βλέπουμε και σήμερα. Ο δημόσιος λόγος να κατακλύζεται από φωνές ακραίου λαϊκισμού που προσπαθούν να πολώσουν την κοινωνία και να την οδηγήσουν σε διχασμό. Υπάρχει γι’ αυτό ένας μεγάλος κίνδυνος με αφορμή τις Δημοτικές εκλογές του προσεχούς Μαΐου. Θα ήταν καταστροφικό να μεταφερθεί αυτό το κλίμα της πόλωσης και της άγονης αντιπαράθεσης στην Τ.Α. Θα ήταν άδικο και καταστροφικό γιατί οι Δήμοι έχουν ανάγκη, μετά από τρία(3) χρόνια σκληρής λιτότητας και έντονης προσπάθειας αναδιοργάνωσης, με τις υποχρεωτικές συνενώσεις, εν λειτουργία, του επέβαλε η μεταρρύθμιση του ««Καλλικράτη, να οικοδομήσουν τη μεταμνημονιακή εποχή, την εποχή της σύγχρονης αυτοδιοίκησης που γύρισε οριστικά σελίδα σε σχέση με το πρόσφατο και παλαιότερο παρελθόν της. Θα ήταν άδικο και καταστροφικό γιατί η Αυτοδιοίκηση μπορεί να γίνει ένας αξιόπιστος θεσμός και να αποτελέσει τη λύση του προβλήματος, στην ανάγκη μεταρρύθμισης των δομών της ελληνικής κοινωνίας και να συμβάλλει αποφασιστικά στην ανόρθωση της χώρας που τόσο ταλαιπωρήθηκε από τον προηγούμενο τρόπο άσκησης πολιτικής με αντιλήψεις πελατειακές, κρατικίστικες και αναποτελεσματικές.

Οι πολίτες μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν στην προσπάθεια αυτή γιατί είναι αυτοί διότι εκτός των άλλων έχουν άμεσο ενδιαφέρον για τη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων και ιδιαίτερα των ανταποδοτικών υπηρεσιών όπως η καθαριότητα, ο φωτισμός του δημοσίου χώρου και η διαχείριση του νερού και της αποχέτευσης που χρηματοδοτούνται απευθείας από τους ίδιους με τους λογαριασμούς των δημοτικών τελών και της ΔΕΥΑΜΒ.

Οι πολίτες πρέπει να είναι υποψιασμένοι σε όσους υποψήφιους «τάζουν λαγούς με πετραχήλια» γιατί δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις στη επίλυση πολύπλοκων προβλημάτων μιας πόλης χωρίς να υποστηρίζουμε ότι δεν υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης. Για να βελτιώσεις όμως κάτι πρέπει να το γνωρίζεις καλά ώστε να μπορείς να προτείνεις λύσεις κι όχι υποσχέσεις. Όλοι οι εθελοντές υποψήφιοι είναι ευπρόσδεκτοι για την πόλη κι έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικήσουν τη Δημοτική Αρχή με σεβασμό όμως στην ιστορία και τον πολιτισμό της. Δεν έχουν δικαίωμα να διχάσουν την πόλη και να απαξιώσουν στα μάτια των πολιτών τον πιο πολύτιμο και πιο κοντινό σ’ αυτούς δημοκρατικό θεσμό, το Δήμο, που στάθηκε και στέκεται δίπλα τους την περίοδο της κρίσης.