ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Επιτακτική η ανάγκη οι συνεταιριστικές τράπεζες
Ένα από τα θέματα που είναι στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου και της ειδησιογραφίας αυτή την περίοδο είναι η κινητικότητα για την αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος στη χώρα μας ιδιαίτερα μετά την πρόταση μιας ιδιωτικής τράπεζας να εξαγοράσει την Αγροτική(ΑΤΕ) και το Ταχυδρομικό ταμιευτήριο(ΤΤ).
Ο διάλογος που αναπτύσσεται γίνεται ανάμεσα σ’ αυτούς που υποστηρίζουν την πρόταση της ιδιωτικοποίησης των δύο, υπό κρατικό έλεγχο, τραπεζικών ιδρυμάτων και αυτών που υποστηρίζουν ότι προκειμένου να υπάρξει υγιής ανταγωνισμός στην τραπεζική αγορά θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα ισχυρό κρατικό τραπεζικό ίδρυμα, με τη συνένωση όλων των υπό κρατικό έλεγχο τραπεζών (ΑΤΕ, ΤΤ, Αττικής και Ταμείου Παρακαταθηκών), ώστε να αποτελέσει τον «αντίπαλον δέος» στον ιδιωτικό τομέα.
Πριν από λίγες ημέρες δημοσιοποιήθηκε, επίσης, η απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος για την επιβολή πρόστιμων, ύψους 1 εκ ευρώ, σε 20 συνολικά τράπεζες, για παραβάσεις της νομοθεσίας, κυρίως σε ότι αφορά την ορθή ενημέρωση των συναλλασσομένων. Στην αναλυτική δε κατάσταση των παραπτωμάτων και των ονομάτων των τραπεζών βλέπουμε να συμπεριλαμβάνονται τόσο οι ιδιωτικές όσο και οι υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες.
Οι δύο αυτές πληροφορίες βάζουν σε περίσκεψη τον πολίτη ο οποίος αναρωτιέται. Που είναι ο ανταγωνισμός και η διαφοροποίηση στη λειτουργία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα; Πως μπορεί ο κρατικός τομέας να λειτουργήσει εξυγιαντικά και να παρασύρει στον ανταγωνισμό τον ιδιωτικό τομέα όταν υποπίπτει στα ίδια και χειρότερα παραπτώματα;
Μήπως λοιπόν αυτός είναι ο λόγος που τόσο χρόνια ενώ είχαμε υπό κρατικό έλεγχο τις περισσότερες και μεγαλύτερες τράπεζες δεν είχαμε βελτίωση και διαφοροποίηση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Μήπως αυτός είναι ο λόγος που η τράπεζα των αγροτών ΑΤΕ εγκαταλείφθηκε από τους ίδιους τους αγρότες και τις επαγγελματικές τους οργανώσεις και σήμερα δεν «περνάει» τα κρίσιμα τεστ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Οι λόγοι είναι σε όλους γνωστοί. Η ΑΤΕ ποτέ δεν ήταν η τράπεζα των αγροτών αλλά μια ακόμη κρατική τράπεζα που λειτουργούσε μέσα στο γενικό κλίμα των υπό κρατικό έλεγχο οργανισμών και επιχειρήσεων με Διοικητές που πολλές φορές όχι μόνο δεν ήταν τεχνοκρατικά στελέχη, με εμπειρία, γνώση και ειδίκευση, αλλά απλά κομματικά στελέχη πρόθυμα να «εξυπηρετήσουν», διακριτικά, και μια άλλη, εκτός καταστατικού «αποστολή», όλων των υπό Κρατικό ή υπό Δημοτικό έλεγχο φορέων δημόσιου συμφέροντος, δηλαδή να λειτουργήσουν και ως ρουσφετομάζα ή ως όργανα άσκησης κοινωνικής πολιτικής του πελατειακού μας πολιτικού συστήματος.
Είναι ένας από τους λόγους που φτάσαμε, ως χώρα και ως οικονομία, στο σημερινό αδιέξοδο του δημόσιου χρέους.
Η μεγαλύτερη, όμως, ζημιά έγινε με την απαξίωση του μεγάλου όπλου των αγροτών και των καταναλωτών που είναι ο συνεργατισμός και η συνένωση δυνάμεων των μικρών σε πανίσχυρους συνεταιρισμούς.
Γιατί αν η ΑΤΕ επέβαλε αυστηρούς κανόνες στη χρηματοδότηση των συνεταιρισμών θα ήταν σήμερα σε πολύ καλύτερη θέση και η ίδια και οι συνεταιριστικές οργανώσεις.
Να γιατί αν δεν λύσουμε το βασικό θέμα που είναι η λειτουργία του δημόσιου τομέα δεν ενδιαφέρει αν το κράτος θα έχει υπό τον έλεγχό τους έναν μικρό ή μεγάλο τραπεζικό πόλο. Σημασία έχει να λειτουργήσει ανταγωνιστικά στον ιδιωτικό τομέα και εξυγιαντικά για την αγορά.
Γι’ αυτό η κρίση που βιώνουμε σήμερα πρέπει να αποτελέσει μια ευκαιρία να ισχυροποιήσουμε όχι τον κρατικό ή τον ιδιωτικό τομέα αλλά τον πραγματικό κοινωνικό τομέα της οικονομίας που είναι ο συνεταιριστικός τομέας όπου οι πολίτες, καταναλωτές και οι παραγωγοί, ενώνουν τις δυνάμεις τους και διεκδικούν καλύτερους όρους λειτουργίας της αγοράς. Πολλοί αστικοί και αγροτικοί συνεταιρισμοί, και τα τελευταία χρόνια και στον τραπεζικό τομέα, παίζουν σημαντικό ρόλο στην ελληνική αγορά και μπορούν ακόμη περισσότερα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αντιδράσουμε ακόμη κι αν είχαμε το πιο αποτελεσματικό κράτος. Γιατί αν το κράτος πρέπει να λειτουργήσει έναν τραπεζικό πόλο, λόγω του ειδικού ρόλου των τραπεζών στην οικονομία, σίγουρα δεν μπορεί να αγοράσει καράβια και να κάνει δρομολόγια στις Β. Σποράδες για να σπάσει το ιδιότυπο μονοπώλιο των ακτοπλόων.
Να γιατί κάθε τοπική συνεργατική πρωτοβουλία πρέπει να στηρίζεται απ’ όλους. Να γιατί η πρωτοβουλία της «Μαγνησιακής Πίστης» πρέπει να ολοκληρωθεί και πολύ σύντομα να λειτουργήσει ως υγιής τοπική συνεταιριστική τράπεζα εργαλείο ανάπτυξης και στήριγμα του επιχειρηματία, του αγρότη και του καταναλωτή.
Ένα από τα θέματα που είναι στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου και της ειδησιογραφίας αυτή την περίοδο είναι η κινητικότητα για την αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος στη χώρα μας ιδιαίτερα μετά την πρόταση μιας ιδιωτικής τράπεζας να εξαγοράσει την Αγροτική(ΑΤΕ) και το Ταχυδρομικό ταμιευτήριο(ΤΤ).
Ο διάλογος που αναπτύσσεται γίνεται ανάμεσα σ’ αυτούς που υποστηρίζουν την πρόταση της ιδιωτικοποίησης των δύο, υπό κρατικό έλεγχο, τραπεζικών ιδρυμάτων και αυτών που υποστηρίζουν ότι προκειμένου να υπάρξει υγιής ανταγωνισμός στην τραπεζική αγορά θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα ισχυρό κρατικό τραπεζικό ίδρυμα, με τη συνένωση όλων των υπό κρατικό έλεγχο τραπεζών (ΑΤΕ, ΤΤ, Αττικής και Ταμείου Παρακαταθηκών), ώστε να αποτελέσει τον «αντίπαλον δέος» στον ιδιωτικό τομέα.
Πριν από λίγες ημέρες δημοσιοποιήθηκε, επίσης, η απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος για την επιβολή πρόστιμων, ύψους 1 εκ ευρώ, σε 20 συνολικά τράπεζες, για παραβάσεις της νομοθεσίας, κυρίως σε ότι αφορά την ορθή ενημέρωση των συναλλασσομένων. Στην αναλυτική δε κατάσταση των παραπτωμάτων και των ονομάτων των τραπεζών βλέπουμε να συμπεριλαμβάνονται τόσο οι ιδιωτικές όσο και οι υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες.
Οι δύο αυτές πληροφορίες βάζουν σε περίσκεψη τον πολίτη ο οποίος αναρωτιέται. Που είναι ο ανταγωνισμός και η διαφοροποίηση στη λειτουργία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα; Πως μπορεί ο κρατικός τομέας να λειτουργήσει εξυγιαντικά και να παρασύρει στον ανταγωνισμό τον ιδιωτικό τομέα όταν υποπίπτει στα ίδια και χειρότερα παραπτώματα;
Μήπως λοιπόν αυτός είναι ο λόγος που τόσο χρόνια ενώ είχαμε υπό κρατικό έλεγχο τις περισσότερες και μεγαλύτερες τράπεζες δεν είχαμε βελτίωση και διαφοροποίηση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Μήπως αυτός είναι ο λόγος που η τράπεζα των αγροτών ΑΤΕ εγκαταλείφθηκε από τους ίδιους τους αγρότες και τις επαγγελματικές τους οργανώσεις και σήμερα δεν «περνάει» τα κρίσιμα τεστ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Οι λόγοι είναι σε όλους γνωστοί. Η ΑΤΕ ποτέ δεν ήταν η τράπεζα των αγροτών αλλά μια ακόμη κρατική τράπεζα που λειτουργούσε μέσα στο γενικό κλίμα των υπό κρατικό έλεγχο οργανισμών και επιχειρήσεων με Διοικητές που πολλές φορές όχι μόνο δεν ήταν τεχνοκρατικά στελέχη, με εμπειρία, γνώση και ειδίκευση, αλλά απλά κομματικά στελέχη πρόθυμα να «εξυπηρετήσουν», διακριτικά, και μια άλλη, εκτός καταστατικού «αποστολή», όλων των υπό Κρατικό ή υπό Δημοτικό έλεγχο φορέων δημόσιου συμφέροντος, δηλαδή να λειτουργήσουν και ως ρουσφετομάζα ή ως όργανα άσκησης κοινωνικής πολιτικής του πελατειακού μας πολιτικού συστήματος.
Είναι ένας από τους λόγους που φτάσαμε, ως χώρα και ως οικονομία, στο σημερινό αδιέξοδο του δημόσιου χρέους.
Η μεγαλύτερη, όμως, ζημιά έγινε με την απαξίωση του μεγάλου όπλου των αγροτών και των καταναλωτών που είναι ο συνεργατισμός και η συνένωση δυνάμεων των μικρών σε πανίσχυρους συνεταιρισμούς.
Γιατί αν η ΑΤΕ επέβαλε αυστηρούς κανόνες στη χρηματοδότηση των συνεταιρισμών θα ήταν σήμερα σε πολύ καλύτερη θέση και η ίδια και οι συνεταιριστικές οργανώσεις.
Να γιατί αν δεν λύσουμε το βασικό θέμα που είναι η λειτουργία του δημόσιου τομέα δεν ενδιαφέρει αν το κράτος θα έχει υπό τον έλεγχό τους έναν μικρό ή μεγάλο τραπεζικό πόλο. Σημασία έχει να λειτουργήσει ανταγωνιστικά στον ιδιωτικό τομέα και εξυγιαντικά για την αγορά.
Γι’ αυτό η κρίση που βιώνουμε σήμερα πρέπει να αποτελέσει μια ευκαιρία να ισχυροποιήσουμε όχι τον κρατικό ή τον ιδιωτικό τομέα αλλά τον πραγματικό κοινωνικό τομέα της οικονομίας που είναι ο συνεταιριστικός τομέας όπου οι πολίτες, καταναλωτές και οι παραγωγοί, ενώνουν τις δυνάμεις τους και διεκδικούν καλύτερους όρους λειτουργίας της αγοράς. Πολλοί αστικοί και αγροτικοί συνεταιρισμοί, και τα τελευταία χρόνια και στον τραπεζικό τομέα, παίζουν σημαντικό ρόλο στην ελληνική αγορά και μπορούν ακόμη περισσότερα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αντιδράσουμε ακόμη κι αν είχαμε το πιο αποτελεσματικό κράτος. Γιατί αν το κράτος πρέπει να λειτουργήσει έναν τραπεζικό πόλο, λόγω του ειδικού ρόλου των τραπεζών στην οικονομία, σίγουρα δεν μπορεί να αγοράσει καράβια και να κάνει δρομολόγια στις Β. Σποράδες για να σπάσει το ιδιότυπο μονοπώλιο των ακτοπλόων.
Να γιατί κάθε τοπική συνεργατική πρωτοβουλία πρέπει να στηρίζεται απ’ όλους. Να γιατί η πρωτοβουλία της «Μαγνησιακής Πίστης» πρέπει να ολοκληρωθεί και πολύ σύντομα να λειτουργήσει ως υγιής τοπική συνεταιριστική τράπεζα εργαλείο ανάπτυξης και στήριγμα του επιχειρηματία, του αγρότη και του καταναλωτή.
Σχόλια