ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΘΕΛΟΥΝ «ΚΑΠΕΛΟ»;
Κατάργηση του τοπικού Αντιπεριφερειάρχη όπως έγινε και με τους τοπικούς Αντιδημάρχους
Η πρόσφατη συζήτηση στο Ν.Σ. με τη συμμετοχή των Δημάρχων κι άλλων δημοτικών στελεχών από τα νησιά των Β. Σποράδων, με θέμα τις προβλέψεις του «Καλλικράτη» για τις νησιωτικές περιοχές, στο νέο θεσμό των αιρετών Περιφερειών, ήταν αποκαλυπτική για τις απόψεις ορισμένων στελεχών που υπηρετούν την Αυτοδιοίκηση. Όταν μάλιστα η συζήτηση γίνεται λίγους μήνες πριν από τις εκλογές τότε προστίθεται σ’ αυτή το στοιχείο του ανταγωνισμού, μεταξύ των υποψηφίων αλλά και των πολιτικών παρατάξεων του συλλογικού οργάνου του Νομού, εκτρέπεται σ’ άλλους δρόμους, αδικεί τα στελέχη που συμμετέχουν και τελικά ζημιώνει την Αυτοδιοίκηση.
Η Μαγνησία είχε αναμφίβολα μια επιτυχία. Η κυβέρνηση ικανοποίησε το πάγιο αίτημα μας ώστε τα νησιά των Β. Σποράδων να υπαχθούν στις νησιωτικές περιοχές και να αποτελέσουν μία ξεχωριστή περιφερειακή ενότητα με εκπροσώπηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Όλη η συζήτηση, λοιπόν, σήμερα επικεντρώνεται στους περίφημους τοπικούς Αντιπεριφερειάρχες, που σύμφωνα με το νέο νόμο, τίθενται επικεφαλής κάθε Περιφερειακής ενότητας.
Πρόκειται για βασικό λάθος του «Καλλικράτη» που πρέπει να διορθωθεί όπως έγκαιρα έγινε με τους τοπικούς Αντιδημάρχους, στους νέους «Καλλικρατικούς» Δήμους.
Είναι φανερό ότι στο πλαίσιο της αιρετής Περιφέρειας, που πρέπει να εμπεδώσει στους πολίτες την περιφερειακή αντίληψη της ανάπτυξης, δεν έχει νόημα ο διοικητικός «τεμαχισμός» τους με τους τοπικούς Αντιπεριφερειάρχες. Η αιρετή Περιφέρεια πρέπει να λειτουργήσει πραγματικά ως ισχυρή τοπική κυβέρνηση με θεματικούς Αντιπεριφερειάρχες (περιβάλλον, υποδομές, Αγροτική ανάπτυξη, Υγεία, Παιδεία κλπ) για όλη την Περιφέρεια γιατί διαφορετικά θα συνεχίζουμε να υποθάλπουμε άγονους τοπικισμούς με Αντιπεριφερειάρχες «καρικατούρες» που θα είναι επικεφαλής ενός νησιού.
Αυτό που για τους Δήμους, ευτυχώς, αποφεύχθηκε το Αυτοδιοικητικό κίνημα έπρεπε να το αποτρέψει και από τις Περιφέρειες. Το πολιτικό σύστημα όμως αντέδρασε κι ακούστηκαν φωνές που έλεγαν ότι οι νέοι Περιφερειάρχες θα είναι «μικροί πρωθυπουργοί». Ποιους όμως ανησυχεί αυτό; Μα φυσικά το ίδιο το πελατειακό πολιτικό μας σύστημα με τους τοπικούς κομματάρχες και το σταυρό προτίμησης. Διακηρυγμένος όμως στόχος της κυβέρνησης είναι ότι αυτό πρέπει να αλλάξει με την εκλογή βουλευτών σε μονοεδρικές και ευρείες περιφέρειες και κατάργηση του σταυρού προτίμησης που αποτελεί τη βάση του ρουσφετιού και της συναλλαγής.
Όσο λοιπόν θα υπάρχουν τοπικοί Αντιπεριφερειάρχες κι όχι ισότιμοι θεματικοί Αντιπεριφερειάρχες όλες οι περιφερειακές ενότητες που εκπροσωπούνται απ’ ευθείας στο νέο Περιφερειακό Συμβούλιο θα διεκδικούν, δικαιολογημένα, ισότιμη μεταχείριση.
Αυτό όμως προκαλεί «παραμόρφωση» του θεσμού και δεν διορθώνεται κατά το δοκούν παραχωρώντας εξαιρέσεις όπως αυτή του νησιωτικού συμπλέγματος του Αργοσαρωνικού όπου προβλέπεται τοπικός Αντιπεριφερειάρχης.
Είναι αλήθεια ότι χρόνος για τη ψήφιση και την εφαρμογή του «Καλλικράτη» ήταν λιγοστός. Υπάρχουν πολλά πράματα που πρέπει να διορθωθούν για να πάμε σ’ ένα νέο αποκεντρωμένο κράτος με ισχυρές αναπτυξιακές Περιφέρειες και ισχυρούς Δήμους. Δεν υπήρχε χρόνος π.χ. για την επαναχάραξη των ίδιων σημερινών 13 Περιφερειών και τη μείωσή τους σε 6 έως 8, όπως όλες οι επιστημονικές μελέτες προτείνουν.
Τι Περιφέρεια, π.χ. είναι αυτή της Δυτικής Ελλάδος που αποκόπτει από την ιστορική και ενιαία, γεωγραφικά, Πελοπόννησο, την Πάτρα και την προσθέτει στην Αιτωλοακαρνανία; Γιατί η Ζάκυνθος που είναι δίπλα στην Πελοπόννησο να εξυπηρετείται αναπτυξιακά από την Κέρκυρα που είναι η έδρα της Περιφέρειας Ιονίων νήσων;
Και βέβαια ήταν πολιτικά σωστό να ξεκινήσουμε «εδώ και τώρα» τη μεταρρύθμιση με τις υπάρχουσες Περιφέρειες και στην πορεία να γίνουν οι απαιτούμενες προσαρμογές. Κάποια πράγματα όμως που δίκαια προκαλούν τριβές, όπως οι Τοπικοί Αντιπεριφερειάρχες, πρέπει να διορθωθούν τώρα γιατί υπονομεύουν τον ίδιο το θεσμό.
Το κύριο πρόβλημα όμως των Δήμων των νησιωτικών περιοχών δεν είναι αυτό αλλά η οργάνωση νέων ισχυρών διαδημοτικών Υπηρεσιών προκειμένου να μπορέσουν να ανταποκριθούν πλήρως στις νέες αρμοδιότητες με το χαμηλότερο δυνατό κόστος για τους Δημότες. Δεν μπορεί να έχουμε π.χ. τρία(3) πολεοδομικά γραφεία στις Σποράδες κι όλες τις άλλες υπηρεσίες επί τα τρία. Απαιτείται, κι αυτό πρέπει να αναζητηθεί από τώρα, η οργάνωση κοινών υπηρεσιακών μηχανισμών ώστε οι τρεις Δήμοι των Σποράδων να γίνουν αποτελεσματικοί και κυρίαρχοι στον τόπο τους αναλαμβάνοντας πλήρως τη διαχείριση όλων των τοπικών υποθέσεων.
Οι βουλευτές κι όλοι όσοι θέλουν να συμβάλλουν στη χειραφέτηση της Αυτοδιοίκησης πρέπει να κινηθούν μόνο σε μια τέτοια κατεύθυνση. Η Κυβέρνηση και ο αρμόδιος Υπουργός, κ. Ραγκούσης, πρέπει να προβληματιστούν από τις σημερινές άγονες αντιπαραθέσεις που θέτουν σε κίνδυνο το όραμα της αποκεντρωμένης Ελλάδος.
Η πρόσφατη συζήτηση στο Ν.Σ. με τη συμμετοχή των Δημάρχων κι άλλων δημοτικών στελεχών από τα νησιά των Β. Σποράδων, με θέμα τις προβλέψεις του «Καλλικράτη» για τις νησιωτικές περιοχές, στο νέο θεσμό των αιρετών Περιφερειών, ήταν αποκαλυπτική για τις απόψεις ορισμένων στελεχών που υπηρετούν την Αυτοδιοίκηση. Όταν μάλιστα η συζήτηση γίνεται λίγους μήνες πριν από τις εκλογές τότε προστίθεται σ’ αυτή το στοιχείο του ανταγωνισμού, μεταξύ των υποψηφίων αλλά και των πολιτικών παρατάξεων του συλλογικού οργάνου του Νομού, εκτρέπεται σ’ άλλους δρόμους, αδικεί τα στελέχη που συμμετέχουν και τελικά ζημιώνει την Αυτοδιοίκηση.
Η Μαγνησία είχε αναμφίβολα μια επιτυχία. Η κυβέρνηση ικανοποίησε το πάγιο αίτημα μας ώστε τα νησιά των Β. Σποράδων να υπαχθούν στις νησιωτικές περιοχές και να αποτελέσουν μία ξεχωριστή περιφερειακή ενότητα με εκπροσώπηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Όλη η συζήτηση, λοιπόν, σήμερα επικεντρώνεται στους περίφημους τοπικούς Αντιπεριφερειάρχες, που σύμφωνα με το νέο νόμο, τίθενται επικεφαλής κάθε Περιφερειακής ενότητας.
Πρόκειται για βασικό λάθος του «Καλλικράτη» που πρέπει να διορθωθεί όπως έγκαιρα έγινε με τους τοπικούς Αντιδημάρχους, στους νέους «Καλλικρατικούς» Δήμους.
Είναι φανερό ότι στο πλαίσιο της αιρετής Περιφέρειας, που πρέπει να εμπεδώσει στους πολίτες την περιφερειακή αντίληψη της ανάπτυξης, δεν έχει νόημα ο διοικητικός «τεμαχισμός» τους με τους τοπικούς Αντιπεριφερειάρχες. Η αιρετή Περιφέρεια πρέπει να λειτουργήσει πραγματικά ως ισχυρή τοπική κυβέρνηση με θεματικούς Αντιπεριφερειάρχες (περιβάλλον, υποδομές, Αγροτική ανάπτυξη, Υγεία, Παιδεία κλπ) για όλη την Περιφέρεια γιατί διαφορετικά θα συνεχίζουμε να υποθάλπουμε άγονους τοπικισμούς με Αντιπεριφερειάρχες «καρικατούρες» που θα είναι επικεφαλής ενός νησιού.
Αυτό που για τους Δήμους, ευτυχώς, αποφεύχθηκε το Αυτοδιοικητικό κίνημα έπρεπε να το αποτρέψει και από τις Περιφέρειες. Το πολιτικό σύστημα όμως αντέδρασε κι ακούστηκαν φωνές που έλεγαν ότι οι νέοι Περιφερειάρχες θα είναι «μικροί πρωθυπουργοί». Ποιους όμως ανησυχεί αυτό; Μα φυσικά το ίδιο το πελατειακό πολιτικό μας σύστημα με τους τοπικούς κομματάρχες και το σταυρό προτίμησης. Διακηρυγμένος όμως στόχος της κυβέρνησης είναι ότι αυτό πρέπει να αλλάξει με την εκλογή βουλευτών σε μονοεδρικές και ευρείες περιφέρειες και κατάργηση του σταυρού προτίμησης που αποτελεί τη βάση του ρουσφετιού και της συναλλαγής.
Όσο λοιπόν θα υπάρχουν τοπικοί Αντιπεριφερειάρχες κι όχι ισότιμοι θεματικοί Αντιπεριφερειάρχες όλες οι περιφερειακές ενότητες που εκπροσωπούνται απ’ ευθείας στο νέο Περιφερειακό Συμβούλιο θα διεκδικούν, δικαιολογημένα, ισότιμη μεταχείριση.
Αυτό όμως προκαλεί «παραμόρφωση» του θεσμού και δεν διορθώνεται κατά το δοκούν παραχωρώντας εξαιρέσεις όπως αυτή του νησιωτικού συμπλέγματος του Αργοσαρωνικού όπου προβλέπεται τοπικός Αντιπεριφερειάρχης.
Είναι αλήθεια ότι χρόνος για τη ψήφιση και την εφαρμογή του «Καλλικράτη» ήταν λιγοστός. Υπάρχουν πολλά πράματα που πρέπει να διορθωθούν για να πάμε σ’ ένα νέο αποκεντρωμένο κράτος με ισχυρές αναπτυξιακές Περιφέρειες και ισχυρούς Δήμους. Δεν υπήρχε χρόνος π.χ. για την επαναχάραξη των ίδιων σημερινών 13 Περιφερειών και τη μείωσή τους σε 6 έως 8, όπως όλες οι επιστημονικές μελέτες προτείνουν.
Τι Περιφέρεια, π.χ. είναι αυτή της Δυτικής Ελλάδος που αποκόπτει από την ιστορική και ενιαία, γεωγραφικά, Πελοπόννησο, την Πάτρα και την προσθέτει στην Αιτωλοακαρνανία; Γιατί η Ζάκυνθος που είναι δίπλα στην Πελοπόννησο να εξυπηρετείται αναπτυξιακά από την Κέρκυρα που είναι η έδρα της Περιφέρειας Ιονίων νήσων;
Και βέβαια ήταν πολιτικά σωστό να ξεκινήσουμε «εδώ και τώρα» τη μεταρρύθμιση με τις υπάρχουσες Περιφέρειες και στην πορεία να γίνουν οι απαιτούμενες προσαρμογές. Κάποια πράγματα όμως που δίκαια προκαλούν τριβές, όπως οι Τοπικοί Αντιπεριφερειάρχες, πρέπει να διορθωθούν τώρα γιατί υπονομεύουν τον ίδιο το θεσμό.
Το κύριο πρόβλημα όμως των Δήμων των νησιωτικών περιοχών δεν είναι αυτό αλλά η οργάνωση νέων ισχυρών διαδημοτικών Υπηρεσιών προκειμένου να μπορέσουν να ανταποκριθούν πλήρως στις νέες αρμοδιότητες με το χαμηλότερο δυνατό κόστος για τους Δημότες. Δεν μπορεί να έχουμε π.χ. τρία(3) πολεοδομικά γραφεία στις Σποράδες κι όλες τις άλλες υπηρεσίες επί τα τρία. Απαιτείται, κι αυτό πρέπει να αναζητηθεί από τώρα, η οργάνωση κοινών υπηρεσιακών μηχανισμών ώστε οι τρεις Δήμοι των Σποράδων να γίνουν αποτελεσματικοί και κυρίαρχοι στον τόπο τους αναλαμβάνοντας πλήρως τη διαχείριση όλων των τοπικών υποθέσεων.
Οι βουλευτές κι όλοι όσοι θέλουν να συμβάλλουν στη χειραφέτηση της Αυτοδιοίκησης πρέπει να κινηθούν μόνο σε μια τέτοια κατεύθυνση. Η Κυβέρνηση και ο αρμόδιος Υπουργός, κ. Ραγκούσης, πρέπει να προβληματιστούν από τις σημερινές άγονες αντιπαραθέσεις που θέτουν σε κίνδυνο το όραμα της αποκεντρωμένης Ελλάδος.
Σχόλια