Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΔΡΑΝΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ(ΜΠΑΖΩΝ)
Επιτακτική ανάγκη η υποχρεωτική εναλλακτική διαχείρισή τους
Με την Ευρωπαϊκή οδηγία 1999/31 που ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία από το 2001 επιβάλλεται σύστημα διαχείρισης όλων των στερεών αποβλήτων, μεταξύ των οποίων και των αδρανών απόβλητων, που παράγονται στις κατασκευές των έργων δηλαδή τα προϊόντα των εκσκαφών, των κατεδαφίσεων και των μπάζων από τις εργασίες των επισκευών.
Είναι αυτά που βλέπουμε συχνά πεταμένα σε ρέματα και σε δημόσιους χώρους, στις παρυφές της πόλης κι αποτελούν όχι μόνο βάναυση προσβολή του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και μεγάλο κίνδυνο πρόκλησης πλημμυρών, αφού γίνονται εύκολη «βορά» των πλημμυρικών νερών και προκαλούν καταστροφές στις χαμηλότερες ζώνες ή εκτρέπουν τις κοίτες σε αστικές ή αγροτικές περιοχές προκαλώντας σημαντικές πολλές φορές καταστροφές.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην επιτυχημένη ημερίδα που οργάνωσε, πριν από λίγες ημέρες, η Νομαρχία με τη συνεργασία του ΤΕΕ και της ΤΕΔΚ, πάνω από ένα εκατομμύριο τόνοι (1.000.000) αυτών των μπάζων, κάθε χρόνο, πλημμυρίζουν κάθε γωνιά της Μαγνησίας και αποτελούν μεγάλο κίνδυνο πρόκλησης ζημιών. Είναι δε προκλητικό ότι, σε ποσοστό που ξεπερνά το 95%, τα υλικά αυτά είναι ανακυκλώσιμα και μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν στις κατασκευές συμβάλλοντας σε μια σημαντική εξοικονόμηση πόρων στην τοπική και εθνική οικονομία. Στην Ευρώπη το ποσοστό ανακύκλωσης αυτών των υλικών φτάνει σήμερα, κατά μέσο όρο, το 50% ενώ στη χώρα μας δεν ξεπερνά το 5%.
Γιατί όμως και στον τομέα αυτό είμαστε ουραγοί και τριπλά χαμένοι, αφού και το περιβάλλον υποβαθμίζουμε με την ανεξέλεγκτη απόρριψη και αποζημιώσεις πληρώνουμε από τις ζημιές που προκαλούνται και πόρους χάνουμε αφού πρόκειται για χρήσιμα υλικά;
Δυστυχώς για μια ακόμη φορά τα αντανακλαστικά της πολιτείας μας και πιο συγκεκριμένα του ΥΠΕΧΩΔΕ έχουν τους δικούς ανεξάρτητους ρυθμούς. Σχεδόν δέκα (10) χρόνια μετά θέσπιση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 31/1999 δεν έχει μέχρι σήμερα ολοκληρωθεί το θεσμικό πλαίσιο διαχείρισης των αδρανών αποβλήτων, όπως έχουμε υποχρέωση.
Ένα σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, που συντάχθηκε ήδη από το 2004, κυκλοφορεί μεταξύ Υπουργείου και ΣτΕ ενώ κάποιες εταιρείες ήδη «κινούνται» σε διάφορες πόλεις της χώρας για την οργάνωση εγκαταστάσεων υποδοχής και ανακύκλωσης αυτών των πολλαπλά χρήσιμων υλικών. Σύμφωνα με το Διάταγμα όλοι οι παραγωγοί αυτών των υλικών, και κυρίως οι κατασκευαστικές εταιρίες, είναι υποχρεωμένοι να παραδίδουν τα αδρανή απόβλητά τους σε οργανωμένα συστήματα υποδοχής και ανακύκλωσης, όπως γίνεται ήδη σήμερα με άλλα ανακυκλώσιμα υλικά (ηλεκτρικές συσκευές, αυτοκίνητα, λιπαντικά κλπ).
Η σημερινή Νομαρχιακή Αρχή έφερε απ’ την αρχή της θητείας της την προστασία του περιβάλλοντος στο επίκεντρο όχι μόνο του δημοσίου διαλόγου αλλά και των πολιτικών μας. Μία από τις συνιστώσες αυτής της πολιτικής είναι η εξάλειψη της αυθαίρετης απόρριψης των υλικών αυτών σε δημόσιους χώρους και ρέματα.
Τα στερεά απόβλητα είναι με μια ευρεία έννοια σκουπίδια των οποίων, σύμφωνα με τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (Άρθρο 75), τη διαχείριση έχουν οι ΟΤΑ. «Έχουν την αρμοδιότητα καθαρισμού……….και λήψης μέτρων προληπτικών και κατασταλτικών………» αναφέρει ο κώδικας.
Η Νομαρχία έχοντας τη γενική αρμοδιότητα προστασίας του περιβάλλοντος θα μπορούσε να κινηθεί εναντίον των Δήμων καταλογίζοντας τους ευθύνες για την αυθαίρετη απόρριψη μπαζών και προϊόντων εκσκαφής στις περιοχές ευθύνης τους. Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι οι δυνατότητες, ιδιαίτερα των μικρών ΟΤΑ, είναι περιορισμένες. Γι’ αυτό περιμένοντας την υπογραφή του Π.Δ. που δημιουργεί προϋποθέσεις υποχρεωτικής διαχείρισης, προσπαθήσαμε σε συνεργασία με τους Δήμους να οργανώσουμε χώρους απλής εναπόθεσης μπαζών.
Συστήθηκε μάλιστα με απόφαση του Νομάρχη ειδικό γραφείο με επικεφαλής Εντεταλμένο Νομαρχιακό Σύμβουλο (κ. Χ. Γουσουτίδης) για συνεχή συνεργασία με τους Δήμους και τους πολίτες και για την εξεύρεση χώρων και για την υποδοχή καταγγελιών.
Είναι όμως πλέον επιτακτική ανάγκη να υπογραφή επιτέλους από το ΥΠΕΧΩΔΕ το ειδικό Διάταγμα που θα καθορίζει τους ρόλους του καθενός στη διαχείριση των αδρανών αποβλήτων.
Θα ήταν λυπηρό να δούμε ξανά τη χώρα μας να παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για να αναγκαστεί να ενεργοποιήσει τη σχετική Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Είναι θλιβερό να πιεζόμαστε από την Ε.Ε. για ένα θέμα που θα έπρεπε να είμαστε εμείς οι επισπεύδοντες, αφού πρόκειται για την προστασία του περιβάλλοντος, το μεγάλο πλεονέκτημα της οικονομικής βάσης της χώρας μας, που είναι ο Τουρισμός.
Με την Ευρωπαϊκή οδηγία 1999/31 που ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία από το 2001 επιβάλλεται σύστημα διαχείρισης όλων των στερεών αποβλήτων, μεταξύ των οποίων και των αδρανών απόβλητων, που παράγονται στις κατασκευές των έργων δηλαδή τα προϊόντα των εκσκαφών, των κατεδαφίσεων και των μπάζων από τις εργασίες των επισκευών.
Είναι αυτά που βλέπουμε συχνά πεταμένα σε ρέματα και σε δημόσιους χώρους, στις παρυφές της πόλης κι αποτελούν όχι μόνο βάναυση προσβολή του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και μεγάλο κίνδυνο πρόκλησης πλημμυρών, αφού γίνονται εύκολη «βορά» των πλημμυρικών νερών και προκαλούν καταστροφές στις χαμηλότερες ζώνες ή εκτρέπουν τις κοίτες σε αστικές ή αγροτικές περιοχές προκαλώντας σημαντικές πολλές φορές καταστροφές.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην επιτυχημένη ημερίδα που οργάνωσε, πριν από λίγες ημέρες, η Νομαρχία με τη συνεργασία του ΤΕΕ και της ΤΕΔΚ, πάνω από ένα εκατομμύριο τόνοι (1.000.000) αυτών των μπάζων, κάθε χρόνο, πλημμυρίζουν κάθε γωνιά της Μαγνησίας και αποτελούν μεγάλο κίνδυνο πρόκλησης ζημιών. Είναι δε προκλητικό ότι, σε ποσοστό που ξεπερνά το 95%, τα υλικά αυτά είναι ανακυκλώσιμα και μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν στις κατασκευές συμβάλλοντας σε μια σημαντική εξοικονόμηση πόρων στην τοπική και εθνική οικονομία. Στην Ευρώπη το ποσοστό ανακύκλωσης αυτών των υλικών φτάνει σήμερα, κατά μέσο όρο, το 50% ενώ στη χώρα μας δεν ξεπερνά το 5%.
Γιατί όμως και στον τομέα αυτό είμαστε ουραγοί και τριπλά χαμένοι, αφού και το περιβάλλον υποβαθμίζουμε με την ανεξέλεγκτη απόρριψη και αποζημιώσεις πληρώνουμε από τις ζημιές που προκαλούνται και πόρους χάνουμε αφού πρόκειται για χρήσιμα υλικά;
Δυστυχώς για μια ακόμη φορά τα αντανακλαστικά της πολιτείας μας και πιο συγκεκριμένα του ΥΠΕΧΩΔΕ έχουν τους δικούς ανεξάρτητους ρυθμούς. Σχεδόν δέκα (10) χρόνια μετά θέσπιση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 31/1999 δεν έχει μέχρι σήμερα ολοκληρωθεί το θεσμικό πλαίσιο διαχείρισης των αδρανών αποβλήτων, όπως έχουμε υποχρέωση.
Ένα σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, που συντάχθηκε ήδη από το 2004, κυκλοφορεί μεταξύ Υπουργείου και ΣτΕ ενώ κάποιες εταιρείες ήδη «κινούνται» σε διάφορες πόλεις της χώρας για την οργάνωση εγκαταστάσεων υποδοχής και ανακύκλωσης αυτών των πολλαπλά χρήσιμων υλικών. Σύμφωνα με το Διάταγμα όλοι οι παραγωγοί αυτών των υλικών, και κυρίως οι κατασκευαστικές εταιρίες, είναι υποχρεωμένοι να παραδίδουν τα αδρανή απόβλητά τους σε οργανωμένα συστήματα υποδοχής και ανακύκλωσης, όπως γίνεται ήδη σήμερα με άλλα ανακυκλώσιμα υλικά (ηλεκτρικές συσκευές, αυτοκίνητα, λιπαντικά κλπ).
Η σημερινή Νομαρχιακή Αρχή έφερε απ’ την αρχή της θητείας της την προστασία του περιβάλλοντος στο επίκεντρο όχι μόνο του δημοσίου διαλόγου αλλά και των πολιτικών μας. Μία από τις συνιστώσες αυτής της πολιτικής είναι η εξάλειψη της αυθαίρετης απόρριψης των υλικών αυτών σε δημόσιους χώρους και ρέματα.
Τα στερεά απόβλητα είναι με μια ευρεία έννοια σκουπίδια των οποίων, σύμφωνα με τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (Άρθρο 75), τη διαχείριση έχουν οι ΟΤΑ. «Έχουν την αρμοδιότητα καθαρισμού……….και λήψης μέτρων προληπτικών και κατασταλτικών………» αναφέρει ο κώδικας.
Η Νομαρχία έχοντας τη γενική αρμοδιότητα προστασίας του περιβάλλοντος θα μπορούσε να κινηθεί εναντίον των Δήμων καταλογίζοντας τους ευθύνες για την αυθαίρετη απόρριψη μπαζών και προϊόντων εκσκαφής στις περιοχές ευθύνης τους. Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι οι δυνατότητες, ιδιαίτερα των μικρών ΟΤΑ, είναι περιορισμένες. Γι’ αυτό περιμένοντας την υπογραφή του Π.Δ. που δημιουργεί προϋποθέσεις υποχρεωτικής διαχείρισης, προσπαθήσαμε σε συνεργασία με τους Δήμους να οργανώσουμε χώρους απλής εναπόθεσης μπαζών.
Συστήθηκε μάλιστα με απόφαση του Νομάρχη ειδικό γραφείο με επικεφαλής Εντεταλμένο Νομαρχιακό Σύμβουλο (κ. Χ. Γουσουτίδης) για συνεχή συνεργασία με τους Δήμους και τους πολίτες και για την εξεύρεση χώρων και για την υποδοχή καταγγελιών.
Είναι όμως πλέον επιτακτική ανάγκη να υπογραφή επιτέλους από το ΥΠΕΧΩΔΕ το ειδικό Διάταγμα που θα καθορίζει τους ρόλους του καθενός στη διαχείριση των αδρανών αποβλήτων.
Θα ήταν λυπηρό να δούμε ξανά τη χώρα μας να παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για να αναγκαστεί να ενεργοποιήσει τη σχετική Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Είναι θλιβερό να πιεζόμαστε από την Ε.Ε. για ένα θέμα που θα έπρεπε να είμαστε εμείς οι επισπεύδοντες, αφού πρόκειται για την προστασία του περιβάλλοντος, το μεγάλο πλεονέκτημα της οικονομικής βάσης της χώρας μας, που είναι ο Τουρισμός.
Σχόλια