ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΕΜΑ Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ
Θα παραβίαζε κανείς «ανοικτές πόρτες», αν επαναλάμβανε την πεποίθηση όλων μας ότι το Πήλιο είναι ένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του Νομού κι ότι ο τουρισμός μας, που συμβάλλει στον ετήσιο πλούτο της περιοχής μ’ ένα ποσοστό που φτάνει το 60%, συνδέεται άμεσα με το γεγονός αυτό.
Οι τοπικοί πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς αλλά κι ο κάθε πολίτης ξεχωριστά, έχουμε την αυτονόητη υποχρέωση να κάνουμε ό,τι μπορούμε, όχι μόνο να προστατεύσουμε το σημαντικό αυτό πλεονέκτημα της περιοχής, αλλά και να το βελτιώσουμε από βάναυσες επεμβάσεις, που δυστυχώς έχει ήδη υποστεί.
Είναι γνωστό ότι το Πήλιο, την τελευταία τουλάχιστο 20ετία, έχει καταστεί ένας χώρος περιζήτητος για παραθεριστική κατοικία, τουριστικό προορισμό και τουριστική εκμετάλλευση.
Ο κίνδυνος αλλοίωσης του φυσικού και του δομημένου περιβάλλοντος είναι υπαρκτός. Έπρεπε να είχαν ήδη από καιρό ληφθεί μέτρα προστασίας. Την αναγκαιότητα επισημαίνουν, εδώ και πολλά χρόνια, ο τεχνικός κόσμος (ΤΕΕ και Σύλλογοι Μηχανικών), οι φορείς της Αυτοδιοίκησης, ειδικοί επιστήμονες, πολίτες και περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Για τη σημερινή κατάσταση στο Πήλιο είμαστε όλοι υπεύθυνοι και ιδιαίτερα όσοι υπηρέτησαν και υπηρετούν την Αυτοδιοίκηση, γιατί δεν καταφέραμε να πείσουμε την πολιτεία να βελτιώσει το Π.Δ. του ’80, γιατί δεν καταφέραμε να πείσαμε τους πολίτες ότι το Πήλιο αποτελεί πλεονέκτημα, πλούτο και προοπτική για τη Μαγνησία και χρήζει προστασίας κι ότι τελικά έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία να διατηρήσουμε το φυσικό περιβάλλον και την αρχιτεκτονική των οικισμών του, από το αν θα έχουμε μεγάλους δρόμους πρόσβασης σ’ αυτό από κάθε κατεύθυνση.
Η καταστρατήγηση του Διατάγματος του ’80 με στόχο την αύξηση της εκμετάλλευσης, δημιούργησε «οριζόντιες πολυκατοικίες» ή «συγκροτήματα τραίνα», όπως εύστοχα έχουν χαρακτηρισθεί, που υπονομεύουν την αρχιτεκτονική των παραδοσιακών οικισμών. Υπονομεύουν το βασικό χαρακτηριστικό του Πηλίου.
Αν τα παραπάνω συνδυαστούν με την υπερβολική, μερικές φορές, επέκταση των ορίων των οικισμών του ’85 και την έλλειψη Πολεοδομικών Σχεδίων και ΣΧΟΟΑΠ στους οικισμούς, γίνεται φανερό ότι το πρόβλημα της προστασίας του Πηλίου είναι πολύ σοβαρό κι ο έλεγχος καθίσταται δύσκολος. Τα εικοσιτέσσερα (24) χωριά του Πηλίου, όπως έχει τονισθεί, έχουν ήδη πολλαπλασιαστεί και μακροπρόθεσμα, αν η ανοικοδόμηση συνεχιστεί με τους σημερινούς ρυθμούς στο μέλλον θα αναφερόμαστε σε μια ενιαία πολιτεία στο Πήλιο.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση που διαρκώς επιδεινώνεται οι προσπάθειες μας, εκτός από τις αλλαγές στο Π.Δ. του ‘80, πρέπει να συνεχιστούν. Αξιοποιώντας το Ν. 1650/86 πρέπει να επιδιώξουμε το χαρακτηρισμό και την ανάδειξη του Πηλίου ως χώρου Οικοανάπτυξης και την υπαγωγή του σε ειδικά κίνητρα ενίσχυσης. Κίνητρα που έχουν στόχο τη βελτίωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του, την ενίσχυση των παραδοσιακών ασχολιών, την ενίσχυση παραγωγικών δραστηριοτήτων, την ένταξη βιοτεχνικών δραστηριοτήτων που αναζωογονούν οικονομικά την περιοχή κλπ.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο για περιοχές όπως το Πήλιο που παρουσιάζουν ιδιαίτερη αξία και ενδιαφέρον λόγω της ποιότητας των φυσικών και πολιτιστικών τους χαρακτηριστικών ενώ παράλληλα προσφέρουν δυνατότητες για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων που εναρμονίζονται με την προστασία της φύσης και του τοπίου.
Πρέπει να επιδιωχθεί η σύνταξη και η έγκριση ειδικού χωροταξικού για το Πήλιο σε συνδυασμό με την ειδική περιβαλλοντική μελέτη που εκπονείται αυτή την περίοδο για την περιοχή NATURA. Πρέπει να προωθεί επίσης η σύσταση φορέα διαχείρισης της περιοχής Οικοανάπτυξης, όπως ορίζει το άρθρο 18 του 1650, που θα αναλάβει τη διαχείριση και τον έλεγχο της εφαρμογής των όρων της ειδικής χωροταξικής μελέτης και του εδικού διατάγματος. Γι’ αυτό ήταν πολύ χρήσιμη η συζήτηση και η έναρξη διαλόγου στην τελευταία συνεδρίαση του Ν.Σ. Η πρόκληση για όλους είναι μεγάλη. Τα οικονομικά συμφέροντα και οι λαϊκισμοί, ανοικτοί ή υποκρυπτόμενοι, δεν έχουν θέση σε μια τέτοια προοπτική. Είναι θέμα ηθικής τάξης απέναντι στις νέες γενιές να παραδώσουμε το Πήλιο καλύτερο απ’ αυτό που εμείς παραλάβαμε από τους προηγούμενους. Ας ανταποκριθούμε όλοι στις υποχρεώσεις μας.
Οι τοπικοί πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς αλλά κι ο κάθε πολίτης ξεχωριστά, έχουμε την αυτονόητη υποχρέωση να κάνουμε ό,τι μπορούμε, όχι μόνο να προστατεύσουμε το σημαντικό αυτό πλεονέκτημα της περιοχής, αλλά και να το βελτιώσουμε από βάναυσες επεμβάσεις, που δυστυχώς έχει ήδη υποστεί.
Είναι γνωστό ότι το Πήλιο, την τελευταία τουλάχιστο 20ετία, έχει καταστεί ένας χώρος περιζήτητος για παραθεριστική κατοικία, τουριστικό προορισμό και τουριστική εκμετάλλευση.
Ο κίνδυνος αλλοίωσης του φυσικού και του δομημένου περιβάλλοντος είναι υπαρκτός. Έπρεπε να είχαν ήδη από καιρό ληφθεί μέτρα προστασίας. Την αναγκαιότητα επισημαίνουν, εδώ και πολλά χρόνια, ο τεχνικός κόσμος (ΤΕΕ και Σύλλογοι Μηχανικών), οι φορείς της Αυτοδιοίκησης, ειδικοί επιστήμονες, πολίτες και περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Για τη σημερινή κατάσταση στο Πήλιο είμαστε όλοι υπεύθυνοι και ιδιαίτερα όσοι υπηρέτησαν και υπηρετούν την Αυτοδιοίκηση, γιατί δεν καταφέραμε να πείσουμε την πολιτεία να βελτιώσει το Π.Δ. του ’80, γιατί δεν καταφέραμε να πείσαμε τους πολίτες ότι το Πήλιο αποτελεί πλεονέκτημα, πλούτο και προοπτική για τη Μαγνησία και χρήζει προστασίας κι ότι τελικά έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία να διατηρήσουμε το φυσικό περιβάλλον και την αρχιτεκτονική των οικισμών του, από το αν θα έχουμε μεγάλους δρόμους πρόσβασης σ’ αυτό από κάθε κατεύθυνση.
Η καταστρατήγηση του Διατάγματος του ’80 με στόχο την αύξηση της εκμετάλλευσης, δημιούργησε «οριζόντιες πολυκατοικίες» ή «συγκροτήματα τραίνα», όπως εύστοχα έχουν χαρακτηρισθεί, που υπονομεύουν την αρχιτεκτονική των παραδοσιακών οικισμών. Υπονομεύουν το βασικό χαρακτηριστικό του Πηλίου.
Αν τα παραπάνω συνδυαστούν με την υπερβολική, μερικές φορές, επέκταση των ορίων των οικισμών του ’85 και την έλλειψη Πολεοδομικών Σχεδίων και ΣΧΟΟΑΠ στους οικισμούς, γίνεται φανερό ότι το πρόβλημα της προστασίας του Πηλίου είναι πολύ σοβαρό κι ο έλεγχος καθίσταται δύσκολος. Τα εικοσιτέσσερα (24) χωριά του Πηλίου, όπως έχει τονισθεί, έχουν ήδη πολλαπλασιαστεί και μακροπρόθεσμα, αν η ανοικοδόμηση συνεχιστεί με τους σημερινούς ρυθμούς στο μέλλον θα αναφερόμαστε σε μια ενιαία πολιτεία στο Πήλιο.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση που διαρκώς επιδεινώνεται οι προσπάθειες μας, εκτός από τις αλλαγές στο Π.Δ. του ‘80, πρέπει να συνεχιστούν. Αξιοποιώντας το Ν. 1650/86 πρέπει να επιδιώξουμε το χαρακτηρισμό και την ανάδειξη του Πηλίου ως χώρου Οικοανάπτυξης και την υπαγωγή του σε ειδικά κίνητρα ενίσχυσης. Κίνητρα που έχουν στόχο τη βελτίωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του, την ενίσχυση των παραδοσιακών ασχολιών, την ενίσχυση παραγωγικών δραστηριοτήτων, την ένταξη βιοτεχνικών δραστηριοτήτων που αναζωογονούν οικονομικά την περιοχή κλπ.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο για περιοχές όπως το Πήλιο που παρουσιάζουν ιδιαίτερη αξία και ενδιαφέρον λόγω της ποιότητας των φυσικών και πολιτιστικών τους χαρακτηριστικών ενώ παράλληλα προσφέρουν δυνατότητες για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων που εναρμονίζονται με την προστασία της φύσης και του τοπίου.
Πρέπει να επιδιωχθεί η σύνταξη και η έγκριση ειδικού χωροταξικού για το Πήλιο σε συνδυασμό με την ειδική περιβαλλοντική μελέτη που εκπονείται αυτή την περίοδο για την περιοχή NATURA. Πρέπει να προωθεί επίσης η σύσταση φορέα διαχείρισης της περιοχής Οικοανάπτυξης, όπως ορίζει το άρθρο 18 του 1650, που θα αναλάβει τη διαχείριση και τον έλεγχο της εφαρμογής των όρων της ειδικής χωροταξικής μελέτης και του εδικού διατάγματος. Γι’ αυτό ήταν πολύ χρήσιμη η συζήτηση και η έναρξη διαλόγου στην τελευταία συνεδρίαση του Ν.Σ. Η πρόκληση για όλους είναι μεγάλη. Τα οικονομικά συμφέροντα και οι λαϊκισμοί, ανοικτοί ή υποκρυπτόμενοι, δεν έχουν θέση σε μια τέτοια προοπτική. Είναι θέμα ηθικής τάξης απέναντι στις νέες γενιές να παραδώσουμε το Πήλιο καλύτερο απ’ αυτό που εμείς παραλάβαμε από τους προηγούμενους. Ας ανταποκριθούμε όλοι στις υποχρεώσεις μας.
Σχόλια