Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΤΟΥ Π.Σ. ΒΟΛΟΥ, ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Σ’ ένα πρόσφατο άρθρο του στη τοπική «Θ», ο συμπολίτης συγγραφέας κ. Γιάννης Μουγογιάννης, αναρωτήθηκε αν το ότι το σημαντικό αυτό έργο της περιοχής μας, που, όπως σημείωνε, έχει εξελιχθεί σε «γεφύρι της Άρτας», δεν οφείλεται εν μέρει και στην ανικανότητα της τοπικής κοινωνίας και των εκπροσώπων της να το διαχειριστούν αποτελεσματικά.
Χωρίς καμιά αντιπολιτευτική διάθεση και για να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στους συμπολίτες μας, οι οποίοι βέβαια ποτέ δεν είναι άμοιροι ευθυνών, η απάντηση στο ερώτημα είναι ότι για τη διαχείριση της υπόθεσης του Περιφερειακού, διαχρονικά, δεν πρέπει να είμαστε καθόλου υπερήφανοι ως τοπική κοινωνία και ιδιαίτερα εκείνοι που είχαν θέσεις ευθύνης.
Η κύρια ευθύνη, βέβαια, για την πορεία μελέτης και κατασκευής του έργου βαρύνει το Υπουργείο Δημοσίων έργων, που πεισματικά αρνήθηκε να αποκεντρώσει ακόμη και σήμερα την ευθύνη σχεδιασμού και υλοποίησης έργων μεσαίου μεγέθους, όπως είναι το έργο οδικής παράκαμψης του Π.Σ. Βόλου. Μόνο μια σύντομη αναδρομή στο σχεδιασμό και την κατασκευή του έργου αρκεί να καταδείξει την εκτίμησή αυτή.
Όπως είναι γνωστό, η κατασκευή του περιφερειακού αρχίζει να συζητείται ήδη από τη 10ετία του ’70 στο πλαίσιο του πρώτου Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Π.Σ. Βόλου και παραμένει για πολλά χρόνια «χλιαρό» αίτημα της περιοχής προς την πολιτεία, αφού η Αυτοδιοίκηση ελάχιστα έργα είχε στην αρμοδιότητά της. Πιο έντονη διεκδίκηση έχουμε αργότερα στη 10ετια του ’90, οπότε και αποφασίζεται επιτέλους να ξεκινήσουν οι πρώτες μελέτες για την κατασκευή ενός περιφερειακού που θα παρακάμπτει τις αστικές περιοχές των Αλυκών, της Ν. Ιωνίας, του Βόλου, της Αγριάς και των Κ. Λεχωνίων.
Από το γεγονός ότι ήταν ένα σχετικά μεγάλο έργο, μετά τη χωροθέτησή του, το ΥΠΕΧΩΔΕ ιεράρχησε τις προτεραιότητες και έδωσε εντολή στους μελετητές να προτάξουν τη σύνταξη οριστικής μελέτης για το τμήμα από την οδό Λαρίσης μέχρι Αγριά.
Οι Ολυμπιακοί του 2004 και το γεγονός ότι ο Βόλος γίνεται ολυμπιακή πόλη, δίνει μια σημαντική ώθηση στο έργο, αφού εντάσσεται στα ολυμπιακά έργα μαζί με το Πανθεσσαλικό γήπεδο της Ν. Ιωνίας.
Η απόφαση του Υπουργείου για την κατασκευή ισόπεδων κόμβων στην Ιωλκού, τη Φυτόκου κλπ. πέρασε χωρίς ιδιαίτερες διαμαρτυρίες, σε πρώτη φάση, εν όψει του μείζονος γεγονότος που ήταν η κατασκευή περιφερειακού δρόμου.
Ολοκληρώνονται έτσι οι μελέτες χωρίς υποχωρήσεις από την πλευρά του Υπουργείου και προκηρύσσεται η κατασκευή του πρώτου τμήματος σε τρεις εργολαβίες (Λαρίσης–Κραυσίνδωνας, Κραυσίνδωνας-Γορίτσα και Γορίτσα-Αγριά) με την πρόβλεψη κατασκευής ενός μόνο ανισόπεδου κόμβου που θα εξυπηρετεί το γήπεδο, όταν σπανίως θα έχει διεθνείς αγώνες. Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι εργασίες στις δύο πρώτες εργολαβίες προχωρούν ικανοποιητικά μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες. Μόλις έπεσαν τα φώτα της δημοσιότητας αναδεικνύονται και τα προβλήματα των αναδόχων. Τα «κανόνια» στην αγορά αρχίζουν να «σκάζουν» το ένα μετά το άλλο, δεν προωθείται η στερέωση του σημαντικού αρχαιολογικού τάφου, που βρέθηκε στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας κλπ. Το ΥΠΕΧΩΔΕ παραμένει θεατής, δεν προωθεί την διακοπή της εργολαβίας «Μπαλάφα», ενώ εγκαταλείπει τις απαλλοτριώσεις που ακυρώνονται μετά την παρέλευση του υποχρεωτικού 18μηνου καταβολής των αποζημιώσεων. Το πιο προκλητικό όμως απ’ όλα, ήταν η ακύρωση της 3ης εργολαβίας (Γορίτσα-Αγριά), γιατί έπρεπε, λέει, να προηγηθεί η ψήφιση νέου νόμου για τα δημόσια έργα. Μόνο αυτή η τελευταία απόφαση του Υπουργείου «πήγε πίσω» την κατασκευή του έργου κατά δύο χρόνια. Γιατί το επιτρέψαμε; Γιατί επιτρέψαμε να «σέρνεται» η κατασκευή του πρώτου τμήματος περιμένοντας το «Μπαλάφα» και το ΥΠΕΧΩΔΕ; Γιατί επιτρέψαμε για πολύ καιρό την πλήρη τελμάτωση του έργου;
Η νέα Νομαρχιακή Αρχή βάζει στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων την υπόθεση του περιβάλλοντος και του Περιφερειακού, που σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της αερορύπανσης είναι τόσο αλληλένδετα μεταξύ τους. Ήδη στο τέλος του πρώτου μήνα (Ιανουάριος 2007) οργανώνουμε συγκέντρωση φορέων στο Δημαρχείο του Βόλου, όπου συμφωνείται το διεκδικητικό πλαίσιο και ομόφωνα αποφασίζεται κάθοδος στον Αθήνα, με επικεφαλής το Νομάρχη και τους βουλευτές του Νομού. Στην πορεία, όμως, χάρη του κομματικού συμφέροντος, η ομοθυμία των φορέων της τοπικής κοινωνίας υπονομεύθηκε όπως και η αυστηρή στάση απέναντι στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Συγκροτήθηκε μια άτυπη μεν ουσιαστική δε επιτροπή παρακολούθησης της κατασκευής του έργου, που επισημαίνει διαρκώς τις παραλείψεις και τα προβλήματα για την ολοκλήρωσή του. Έγιναν βήματα κάτω από την πίεση των πραγμάτων. Ήδη εγκαταστάθηκε από το καλοκαίρι του 2007 η εργολαβία «σκούπα», που ενώσει τα πρώτα δύο τμήματα και θα παρακάμψει, με γεφύρωση, τον αρχαιολογικό τάφο. Θα είχε ήδη δοθεί διαμπερής κίνηση από τη Λαρίσης μέχρι τη Νέα Δημητριάδα, αν ο Υπουργός πολιτισμού δεν χρειαζόταν 163 μέρες για δύο υπογραφές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Είμαστε, όμως, πολύ μακριά από την ολοκλήρωση του έργου που θα ξεκινάει από τις Αλυκές και θα καταλήγει στο Μαλάκι. Η τοπική κοινωνία πρέπει να παρακολουθεί και να συμμετέχει στις προσπάθειες που απαιτούνται. Τα δύσκολα ακόμη είναι μπροστά μας. Έχουμε απέναντι μας ένα συγκεντρωτικό και δυσκίνητο κράτος που πρέπει να αποφασίζει για ασήμαντα θέματα, όπως για την πληρωμή των τελών σύνδεσης της ΔΕΗ, προκειμένου να ηλεκτροδοτηθεί το πρώτο τμήμα του Περιφερειακού.
Οι Μεσογειακοί του 2013 ας αποτελέσουν μια ακόμη ευκαιρία για ην επιτάχυνση της κατασκευής του έργου.
Χωρίς καμιά αντιπολιτευτική διάθεση και για να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στους συμπολίτες μας, οι οποίοι βέβαια ποτέ δεν είναι άμοιροι ευθυνών, η απάντηση στο ερώτημα είναι ότι για τη διαχείριση της υπόθεσης του Περιφερειακού, διαχρονικά, δεν πρέπει να είμαστε καθόλου υπερήφανοι ως τοπική κοινωνία και ιδιαίτερα εκείνοι που είχαν θέσεις ευθύνης.
Η κύρια ευθύνη, βέβαια, για την πορεία μελέτης και κατασκευής του έργου βαρύνει το Υπουργείο Δημοσίων έργων, που πεισματικά αρνήθηκε να αποκεντρώσει ακόμη και σήμερα την ευθύνη σχεδιασμού και υλοποίησης έργων μεσαίου μεγέθους, όπως είναι το έργο οδικής παράκαμψης του Π.Σ. Βόλου. Μόνο μια σύντομη αναδρομή στο σχεδιασμό και την κατασκευή του έργου αρκεί να καταδείξει την εκτίμησή αυτή.
Όπως είναι γνωστό, η κατασκευή του περιφερειακού αρχίζει να συζητείται ήδη από τη 10ετία του ’70 στο πλαίσιο του πρώτου Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Π.Σ. Βόλου και παραμένει για πολλά χρόνια «χλιαρό» αίτημα της περιοχής προς την πολιτεία, αφού η Αυτοδιοίκηση ελάχιστα έργα είχε στην αρμοδιότητά της. Πιο έντονη διεκδίκηση έχουμε αργότερα στη 10ετια του ’90, οπότε και αποφασίζεται επιτέλους να ξεκινήσουν οι πρώτες μελέτες για την κατασκευή ενός περιφερειακού που θα παρακάμπτει τις αστικές περιοχές των Αλυκών, της Ν. Ιωνίας, του Βόλου, της Αγριάς και των Κ. Λεχωνίων.
Από το γεγονός ότι ήταν ένα σχετικά μεγάλο έργο, μετά τη χωροθέτησή του, το ΥΠΕΧΩΔΕ ιεράρχησε τις προτεραιότητες και έδωσε εντολή στους μελετητές να προτάξουν τη σύνταξη οριστικής μελέτης για το τμήμα από την οδό Λαρίσης μέχρι Αγριά.
Οι Ολυμπιακοί του 2004 και το γεγονός ότι ο Βόλος γίνεται ολυμπιακή πόλη, δίνει μια σημαντική ώθηση στο έργο, αφού εντάσσεται στα ολυμπιακά έργα μαζί με το Πανθεσσαλικό γήπεδο της Ν. Ιωνίας.
Η απόφαση του Υπουργείου για την κατασκευή ισόπεδων κόμβων στην Ιωλκού, τη Φυτόκου κλπ. πέρασε χωρίς ιδιαίτερες διαμαρτυρίες, σε πρώτη φάση, εν όψει του μείζονος γεγονότος που ήταν η κατασκευή περιφερειακού δρόμου.
Ολοκληρώνονται έτσι οι μελέτες χωρίς υποχωρήσεις από την πλευρά του Υπουργείου και προκηρύσσεται η κατασκευή του πρώτου τμήματος σε τρεις εργολαβίες (Λαρίσης–Κραυσίνδωνας, Κραυσίνδωνας-Γορίτσα και Γορίτσα-Αγριά) με την πρόβλεψη κατασκευής ενός μόνο ανισόπεδου κόμβου που θα εξυπηρετεί το γήπεδο, όταν σπανίως θα έχει διεθνείς αγώνες. Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι εργασίες στις δύο πρώτες εργολαβίες προχωρούν ικανοποιητικά μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες. Μόλις έπεσαν τα φώτα της δημοσιότητας αναδεικνύονται και τα προβλήματα των αναδόχων. Τα «κανόνια» στην αγορά αρχίζουν να «σκάζουν» το ένα μετά το άλλο, δεν προωθείται η στερέωση του σημαντικού αρχαιολογικού τάφου, που βρέθηκε στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας κλπ. Το ΥΠΕΧΩΔΕ παραμένει θεατής, δεν προωθεί την διακοπή της εργολαβίας «Μπαλάφα», ενώ εγκαταλείπει τις απαλλοτριώσεις που ακυρώνονται μετά την παρέλευση του υποχρεωτικού 18μηνου καταβολής των αποζημιώσεων. Το πιο προκλητικό όμως απ’ όλα, ήταν η ακύρωση της 3ης εργολαβίας (Γορίτσα-Αγριά), γιατί έπρεπε, λέει, να προηγηθεί η ψήφιση νέου νόμου για τα δημόσια έργα. Μόνο αυτή η τελευταία απόφαση του Υπουργείου «πήγε πίσω» την κατασκευή του έργου κατά δύο χρόνια. Γιατί το επιτρέψαμε; Γιατί επιτρέψαμε να «σέρνεται» η κατασκευή του πρώτου τμήματος περιμένοντας το «Μπαλάφα» και το ΥΠΕΧΩΔΕ; Γιατί επιτρέψαμε για πολύ καιρό την πλήρη τελμάτωση του έργου;
Η νέα Νομαρχιακή Αρχή βάζει στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων την υπόθεση του περιβάλλοντος και του Περιφερειακού, που σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της αερορύπανσης είναι τόσο αλληλένδετα μεταξύ τους. Ήδη στο τέλος του πρώτου μήνα (Ιανουάριος 2007) οργανώνουμε συγκέντρωση φορέων στο Δημαρχείο του Βόλου, όπου συμφωνείται το διεκδικητικό πλαίσιο και ομόφωνα αποφασίζεται κάθοδος στον Αθήνα, με επικεφαλής το Νομάρχη και τους βουλευτές του Νομού. Στην πορεία, όμως, χάρη του κομματικού συμφέροντος, η ομοθυμία των φορέων της τοπικής κοινωνίας υπονομεύθηκε όπως και η αυστηρή στάση απέναντι στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Συγκροτήθηκε μια άτυπη μεν ουσιαστική δε επιτροπή παρακολούθησης της κατασκευής του έργου, που επισημαίνει διαρκώς τις παραλείψεις και τα προβλήματα για την ολοκλήρωσή του. Έγιναν βήματα κάτω από την πίεση των πραγμάτων. Ήδη εγκαταστάθηκε από το καλοκαίρι του 2007 η εργολαβία «σκούπα», που ενώσει τα πρώτα δύο τμήματα και θα παρακάμψει, με γεφύρωση, τον αρχαιολογικό τάφο. Θα είχε ήδη δοθεί διαμπερής κίνηση από τη Λαρίσης μέχρι τη Νέα Δημητριάδα, αν ο Υπουργός πολιτισμού δεν χρειαζόταν 163 μέρες για δύο υπογραφές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Είμαστε, όμως, πολύ μακριά από την ολοκλήρωση του έργου που θα ξεκινάει από τις Αλυκές και θα καταλήγει στο Μαλάκι. Η τοπική κοινωνία πρέπει να παρακολουθεί και να συμμετέχει στις προσπάθειες που απαιτούνται. Τα δύσκολα ακόμη είναι μπροστά μας. Έχουμε απέναντι μας ένα συγκεντρωτικό και δυσκίνητο κράτος που πρέπει να αποφασίζει για ασήμαντα θέματα, όπως για την πληρωμή των τελών σύνδεσης της ΔΕΗ, προκειμένου να ηλεκτροδοτηθεί το πρώτο τμήμα του Περιφερειακού.
Οι Μεσογειακοί του 2013 ας αποτελέσουν μια ακόμη ευκαιρία για ην επιτάχυνση της κατασκευής του έργου.
Σχόλια